நிறைவு

கண்ணுக்குத் தெரியாத பந்தய முடிவிற்காக
கை கோர்த்து ஓடுகிறோம் நுரை தள்ளுதே
தடகள போட்டியிதில் இறுதிக்கட்டமிது
தடைகளில்லை தளைகளில்லை திராணியுமில்லை

கோபுரத்தைத் தாங்கும் பதுமைகள் நாமில்லை
குறைந்ததும் நிறைந்ததும் பொருட்டாய் தெரிவதில்லை
இரவும் பகலும் இரண்டாய் இப்போதிருப்பதில்லை
இங்கும் அங்கும் எங்கும் மிதக்கும் நம் உயிர்கள்

சத்திழந்து சருகாக மாறுகின்றன உடல்கள்
சமயோசிதமாய் மாற்றினோம் அட்டவணைகள்
சுமுகமாய் சக்கரங்கள் சுழலும் காலத்திலும்
சுணக்கமாய் எப்போது என்ன வருமோ

உன்னைக் கடித்த கொசு வந்து என்னை கடிக்க
மூட்டுவலிக் காய்ச்சல் நம்மை ஒன்றாய் தாக்க
என்ன செய்வதென்றறியாது நாம் திகைக்க
உணர்கின்ற நிலை கூட ஒருவித நிர்வாணமோ

மணிமணியாய் பெற்றெடுத்தது உண்மை
மண் போற்ற நிற்க வைத்தது பெருமை
வெட்டிவேராய் விழுதுகள் மணப்பது அருமை
வேற்றூரில் பிழைக்க நேர்ந்தது வெறுமை

வலி வந்து முடக்கிப்போட்ட வேளையிலே
வயிறும் மனமும் காய்ந்து போன காலையிலே
காதங்கள் கட்டாயமாய் பிரித்து வைக்கும்போதிலே
கடல் கடந்து வந்து வருடும் பாசக்குரல் காதிலே

அன்று சொன்ன வார்த்தையின் பொருளினை
ஆழமாய் உணரும் அரிய கணமிது
அருளில்லார்க்கு அவ்வுலகுதான் இல்லையாம்
பொருளில்லார்க்கு இவ்வுலகே இல்லையே

பொருள் தேடும் வாழ்வின் பொருள் தேடி
வெங்காயத் தோலை ஒவ்வொன்றாய் உரித்து
கண்ணீர் விட்டு நாம் கண்டறிந்ததென்ன
கவலையை ஒழி நடப்பதெல்லாம் நன்மைக்கே

நிறைவாய் உணர்ந்தால் குறையொன்றுமில்லை
கரையாமல் போகாது மிச்சமுள்ள காலங்கள்
கலந்துரையாடுவோம் காலனெனும் நண்பனுடன்
கனிவாய் கை பிடித்தவன் அழைத்துச் செல்வானே