வண்ணக்கோலங்கள் பொம்மை

தானே முளைக்கும் வானவில்கள்
வண்ண வண்ண கோலங்கள்
யாரும் வரையா ஓவியங்கள்
வடிக்க முடியா காவியங்கள்
சிந்தை மயங்கிய விருந்துகள்
சிதறி விழும் ரத்தினங்கள்
எண்ண இயலா வடிவங்கள்
நொடிக்கு நொடி புதுமைகள்
நெஞ்சை அள்ளும் நேர்த்திகள்
திரும்ப வராத சித்திரங்கள்
வியந்து மாளா விசித்திரங்கள்
சொக்க வைக்கும் கணங்கள்
குழந்தை போல குதூகலங்கள்
குதிபோடும் இன்ப மனங்கள்
மண்ணைத் தின்ன மாயவன்
வாய்க்குள் ஈரேழுலோகங்கள்
மூன்று பட்டை கண்ணாடிகள்
உடைந்த பாசிமணி துண்டுகள்
அடைத்த கையடக்க பொம்மை
ஒத்தைக் கண் வழியே விரியுது
கருத்தைக் கவரும் மாயாலோகம்
கீழே வைக்க மனமில்லை
நேரம் போவது தெரியவில்லை
இன்பம் இதுபோல் வேறில்லை
எட்டுமோ அதிசயத்தின் எல்லை
போற்றிடு கண்ணாடிச் சில்லை
உடைந்த சிறு வண்ணக்கல்லை
ஆக்கியவன் எந்த வித்தகன்
பாக்கியவான் எனை ஆக்கினன்
சொக்கிப்போக வைத்தனன்
சோர்விலா விழி விருந்திலே