பந்தம்

 காட்டுக்குள்ளே திருவிழா 
கதம்ப மணங்களின் ஓருலா 
தென்பட்டது தேவலோகம் 
உள்ளேயது கொலைக்களம் 
அழைத்தது அரியணை 
அடைந்தது தண்டனை 

புலன்களின் பெருவிழா 
புவிக்கது புனர் வாழ்வு 
புதுப்புனலின் வேகம் 
புரியாது நீளும் தடம் 
திக்குத் தெரியாத காடிது 
திகைப்பும் திகிலும் கூடுது 

மானின் விழிகள் அவளுக்கு 
மருண்டு போனதோ நானே 
மீன்கள் போடுமோ தூண்டில் 
மீனாய் பிடித்தாள் என்னை 
தாலி நான் கட்டினேன் 
தறியில் எனை கட்டினாள் 

முள்ளாய் குத்துவாள் 
மலராய் வருடுவாள் 
முழுதான முரண்பாடு 
முடியாத ஒரு விருந்து 
கட்டெறும்பா கனிமரமா 
கால்விலங்கா இரு சிறகா 

குறுக்கும் நெடுக்கும் ஓட்டம் 
தோற்றுப்போகும் ஆட்டம் 
அடுத்து நகர்த்தும் காயெது 
அவள் ஆயுதங்கள் பல நூறு 
மன்னன் நகர்வது மெல்லவே 
மகராணி பாய்வது பல திசை 

கண்ணி வைத்து காத்திருக்கும் 
கருணையில்லா வேட்டைக்காரி 
விழுந்த இரையுடன் விளையாடி 
விருந்துண்ணும் வினைகாரி 
புலன்களில் கரைந்திடும் புதிர் 
புதைந்திருக்கும் பல விடை 

முறைத்து எனைப் பார்ப்பாளா 
முத்தாய் கண்ணீர் உகுப்பாளா 
கேள்விக்கணை தொடுப்பாளா 
மௌனத்தால் கொல்வாளா 
அடித்தால் அடங்குவாளா 
அணைத்தால் குளிர்வாளா 

ஒட்டி நடப்பதில்லை 
ஒதுங்க விடுவதில்லை 
யுத்தம் நிற்கவில்லை 
எளிய விதிகளில்லை 
புத்திக்கு புரியவில்லை 
யுத்தியும் பலிப்பதில்லை 

திங்களும் ஞாயிறும் அவளே 
தினமும் மாறும் வானிலையே 
கைகட்டி வாய்மூடி நின்றாலும் 
பெட்டிப் பாம்பாய் ஆனாலும் 
புயல் மழை நிற்பதில்லை 
புழுக்கமும் தீர்வதில்லை 

மெய்யெது பொய்யெது 
காட்சியும் கருத்தும் வேறா 
பின்னிப் பிணைந்த நெஞ்சிலே 
பிள்ளைக் கோபம் எழுவதேன் 
ஒன்று கலந்த உயிரிலே 
வாட்டி வதைக்கும் ஊடலேன் 

இல்லற வன்முறைகள் 
ஈர்க்கின்ற இம்சைகள் 
ஏடறியா இலக்கணங்கள் 
மனம் மகிழும் சுகந்தங்கள் 
விடுதலையில்லா ஒரு சிறை 
விருப்பமானதே இத்தளை 

விந்தையோ விசித்திரமோ 
வேதாந்த அரிச்சுவடியோ 
மாயச் சுழலிதுவோ 
மீளும் வழியெதுவோ 
மிச்சமுள்ளதே ஆசை 
உழல்வதும் சுகமானதே 

துருவங்களின் காந்தம் 
இரு மனங்களின் பந்தம் 
கவிதை பாடும் சந்தம் 
காவியமாகும் சொந்தம் 
தழைக்கின்றது நித்தம் 
மானிடமெனும் விருட்சம்