போதும்

போதும் போதும் என்றாள்
இன்னும் இன்னும் என்றான்
அகத்தின் இலக்கணம்
அழகான காவியம்
ஆயினும் அளவுண்டு
அகம் புறம் இரண்டுக்கும்
பொன் செய்யும் மருந்து
போதும் என்னும் மனது
நஞ்சாகும் அமிழ்து
அளவை மிஞ்சும் போது
நிறைவான எண்ணம்
குறையில்லை திண்ணம்

பெண்ணின் மனம்

அறிவு கையளவு இருக்கு
அறியாததோ கடலளவு
அதில் அடங்கும் பெண்ணின் மனம்
அதுவோ அம்மாடி கடல் ஆழம்
அப்பாவி அறிய முயல்கிறான்
அரிச்சுவடி மாணவன் அவன்

ஏக்கம்

கடையில் எல்லாம் கிடைக்குதாம்
ஆயத்த ஆடை உணவு உறவு
அவரவர் வசதிக்கு தக்க விலையில்
அடி மனதில் இன்னும் இருக்கே ஏக்கம்

கவிதை

கிறுக்கல்களும் கவிதையென பெயர் கொள்ளும்
கருத்தை கவனத்தை உடனே கவர்ந்துகொள்ளும்
காண்பின் ஒலி நயம், பொருள் நயம், அணி நயம்
கற்பனையும் புதிய கோணமும் அதிலிருப்பின்

மணக்கும்

அது என்ன என அவனும்
இது என்ன என இவளும்
வியக்கும் விந்தை இல்லறம்
இணைந்து வாழும் நல்லறம்
பழகிப் புரிந்தபின் இணக்கம்
பூமாலை போல் மணக்கும்

நிழல்

உன்னோடு இருப்பேன்
பிரியாதிருப்பேன்
நகமாய் தோலாய்
கூடவே வருவேன்
இறுதி வரையிலும்
எனக்கில்லை எடை
தேவையில்லை உடை
நானே உனது நிழல்

தளும்பாத மனநிலை

ஊமையாய் வம்பும் விவகாரமும் விரியுமிடத்தில்
ஆமையாய் ஐம்புலனடக்கி ஆசைகள் மலியுமிடத்தில்
நேர்மையாய் நிறைவாய் நடக்கும் வாழ்கைப் பாதையில்
கூர்மையாய் குவிந்திடாதோ தளும்பாத மனநிலை

வண்ணங்கள்

வேடிக்கையை விடுவேனோ
உடும்பாய் குரங்காயன்றோ
பிடித்துக்கொள்வேன் நான்
வானத்தில் வண்ணங்கள்
வாணத்தில் வண்ணங்கள்
வார்த்தைகளில் வண்ணங்கள்
கண்டு மகிழ்வதிலுண்டு
குழந்தையின் குதூகலம்

தேடாமல்

வா என்றவுடன் வந்துவிடுமா
தூக்கம் இன்பம் குழந்தை
வருந்தாமல் வந்ததெல்லாம்
தேடாமல் கிடைப்பதெல்லாம்
திரவியமா தலைவலியா
திரிசங்கு சொர்க்கமா

வழக்கொழிந்து போகலாமோ

ஒன்று போதும் என்றனர் சில காலமாய்
அரசு இரண்டை அனுமதித்த காலத்திலும்
அந்தோ இன்று அந்த ஒன்றும் ஈர்க்கவில்லை
இன்றைய 'இளம்'தம்பதியர் வாழ்வினிலே
இப்படியே தாலி, குழந்தை, குடும்பம்
ஒவ்வொன்றாய் வழக்கொழிந்து போகலாமோ

களைகள்

மனிதன் வளர்ந்தான்
காடு திருத்தி
நாடு பிரித்து
மொழி பழகி
தொழில் பெருக்கி
அறிவுடன் ஆராய்ந்து
செறிவுடன் சீரமைத்து
கலைகள் வளர்த்து
கண்டங்கள் கடந்து
எல்லைகள் விரித்து
இயற்கையை அடக்கி
விலங்கினம் ஒடுக்கி
மனிதம் நிரூபித்து
சிகரங்கள் தொட்டு
மிளிர்கின்ற வேளையில்
விளைநிலத்தில் களைகள்
கண்டு களையாதிருப்பானோ

பேரின்பம்

உறவு ஊற ஊற ருசிக்கும் ஊறுகாய்
அமுதென பழகப் பழக இனிப்பது
நிறையும் குறையும் இருவருக்கும்
நிதானமாய் நிறுத்திட முழு ஆயுள்
வெற்றியும் தோல்வியுமாய் பரமபதம்
விளையாட்டிதிலிருக்கும் பேரின்பம்

அன்பு

சனமே புது யுகத்து சனமே
சோறு தண்ணி இறங்காம
சுரம் வந்து ஆட்டுதோ
சுத்தத் தங்கம் வாங்கவும்
சொத்தெழுதி வைக்கவும்
சொல்லாம சொல்லுதே
சத்தமான விளம்பரம்
சாரமில்லா அமர்க்களம்
சந்தடியான காதலர் தினம்
சம்பந்தமில்லா ஆரவாரம்
சரிதானா சனமே என் சனமே
சந்தையிலா விக்குது அன்பு

ஆட்சி

பத்தினி என பட்டம் கொடுத்து
பத்திரமாய் வீட்டில் அடைத்து
பயந்து கிடக்கும் ஆணினமே
பளிங்கு போன்ற பெண் மனதில்
பார்க்க முடியுமா களங்கத்தை
பார் முழுக்க அவள் ஆட்சியடா
பதராய் அவளை எண்ணாமல்
பாசாங்கின்றி போற்றி உய்திடு

போகன்வில்லா

ஆனதே ஆனந்த வெள்ளம்
களிப்பில் மிதக்கும் உள்ளம்
ஆசையாய் வளர்த்த கொடி
தன்னிகரில்லா அழகுச்செடி
உச்சி மாடி வரை ஏறி நின்று
கொத்துகொத்தாய் பூத்திருக்கு
வெள்ளையும் வெளிர் சிகப்புமாய்
காகித மலரெனும் போகன்வில்லா
தோட்டத்து அரசனாம் அவன்
எக்காள சிரிப்பில் அழைப்பினில்
அக்கம்பக்கமெல்லாம் அடிமை
அழகின் ஆராதனை இதுதானோ
ஆவியை இதமாய் வருடிடுமோ
இயற்கை செய்யும் மாயந்தானோ

போகன்வில்லா

ஆனதே ஆனந்த வெள்ளம்
களிப்பில் மிதக்கும் உள்ளம்
ஆசையாய் வளர்த்த கொடி
தன்னிகரில்லா அழகுச்செடி
உச்சி மாடி வரை ஏறி நின்று
கொத்துகொத்தாய் பூத்திருக்கு
வெள்ளையும் வெளிர் சிகப்புமாய்
காகித மலரெனும் போகன்வில்லா
தோட்டத்து அரசனாம் அவன்
எக்காள சிரிப்பில் அழைப்பினில்
அக்கம்பக்கமெல்லாம் அடிமை
அழகின் ஆராதனை இதுதானோ
ஆவியை இதமாய் வருடிடுமோ
இயற்கை செய்யும் மாயந்தானோ

நிம்மதி

உன்னிடமே இருக்கும் நிம்மதியை
எங்கே வெளியே தேடுகிறாய்
கரையிலே அலையடிக்கும்தான்
ஆழத்தில் அமைதி நிலவுமே
சந்தடியான ஒரு சதுக்கம் கூட
உள்மன நிச்சலனம் தடுக்குமோ
ஆரவார அவசரங்கள் நடுவிலும்
அதிராத தனி தடத்தில் செல்லும்
மனம் ஒரு பழக்கிய வித்தைக் கரடி

சக்தி

விஷம் நின்றுவிட்டது தொண்டையில்
நீலகண்டரின் பத்தினி கைப்பிடியில்
முடியாத காரியமுண்டோ மூவுலகில்
அனைத்தும் இயங்குது அவள் சக்தியில்

சாதகங்கள்

வாழ்விலும் தான் ஏற்ற இறக்கங்கள்
மாறுகின்ற சக்கரத்தின் சுழற்சிகள்
ஏற்றிவிடும் ஏணிகள் எத்தனையோ
கொத்தும் பாம்புகள் அத்தனையே
இரண்டிலும் உண்டு சாதகங்கள்
ஊக்கம் தரும் இனிய வெற்றிகள்
உரத்தை வளர்க்கும் தோல்விகள்

பொட்டு

பாழ் நெற்றி பார்க்க
பிடிக்காது எனக்கு
புரட்சி வந்தது
பொட்டுண்டு கைம்பெண்ணுக்கு
வட்ட நிலவை
வெட்டி எடுத்த
வடிவான நெற்றிக்கு
வைப்பதில்லை பொட்டு
விளம்பர யுகத்தில்
விலைபோகும் நாகரிகம்
விபரீத ரசனை
விலகுமா கிரகணம்

தவம்

பயன் எண்ணாத பாவை
படைக்கின்றாள் அமுது
பரிவுடன் சமைத்து
பதமான உப்புமா
பூரியோடு குருமா
பளீரென சாதம்
பக்குவமாய் குழம்பு
பதார்த்தங்கள் பல
பச்சடியும் உண்டு
பாயசமும் செய்து
பாசமும் கலந்து
பரிமாறிய விருந்து
பசியாறிய முகத்தில்
பார்க்கின்ற திருப்தி
பரிசாகும் அவளுக்கு
புருஷனும் பிள்ளைகளும்
புசிக்கின்ற ரசனைக்கு
பெண் இருப்பாள் தவம்

வினைகள்

துவங்குவதில்லை பெரிய வினைகள் பெரிய விதத்திலே
சிறு பொறியில் துவங்கும் வீட்டை காட்டை அழிக்கும் தீ
சிறு சிரிப்பில் உதித்த சினந்தானே பாரதப் போரானது
சிறு குறும்பு கூனியின் வன்மத்தால் காட்டுக்கு துரத்தியது
சிறுமைகள் வெடித்து புரட்சியில் ரத்த ஆறாய் ஓடுவதுண்டு
சிறு விதைக்குள் பெரிய விருட்சம் வளர துவங்குவதுண்டு
சிறு துளிகள் திரண்டு பெரு வெள்ளம் பெருகி வருவதுண்டு
சிற்றடியில் துவங்கி பெரும்பயணம் தொடர்வதை காணீரோ

இனியவளே

கொடுத்திடு கண்ணே
பெருக்கிக் கொடுத்திடு
சேமிப்பை செல்வத்தை
சந்ததியை நிம்மதியை
என் நிழலில் நீயிருந்து
எங்கள் நிழலாய் குளிர்ந்திரு
இல்லத்தில் இல்லாததில்லை
இனியவளே நீயிருக்கையிலே

இதற்காகத்தானா?

இதற்காகத்தானா?
ஆஹா! அருமையான பதம்!
வினாவில் வழிவது என்ன ரசம்?
பரிதாபம்? பச்சாதாபம்?
வேதனை? விரக்தி?
ஏமாற்றம்? தடுமாற்றம்?
களிப்பு? எக்களிப்பு?
காத்திருத்தலின் முடிவு?
வியப்பின் விழி விரிப்பு?
எத்தனை சாத்தியம்?
சந்தர்ப்பம் சூழல்
கலைஞன் தூரிகை
வரையப்போகும் காட்சியோ?
எல்லையுண்டோ கற்பனைக்கு?

வெற்றி

தோற்றதே இல்லை என்பதில் பெருமை இல்லை
தோற்றாலும் துவழாமல் எழுவதுதான் சாதனை
அயராமல் அறுந்து விழும் இழையை இழுத்து
வலையை கட்டி முடித்த சிலந்தியிடம் கற்றான்
விடாமுயற்சியின் அருமையை ஓர் மன்னன்
பல முறை மோதி கோட்டையை பிடிப்பதுண்டு
விழாதவர் அறிவரோ வெற்றியின் ருசியை
விடாது விரட்டியவரறிவர் அதன் அருமையை

தீதும் நன்றும்

உழைப்போம் உறக்கம் வரும்
சிரிப்போம் சஞ்சலம் போகும்
வளர்வோம் அனுபவம் வரும்
வளைவோம் ஆனந்தம் பெருகும்
அணைப்போம் அன்பு வளரும்
மறப்போம் உறவு நிலைக்கும்
மன்னிப்போம் மாமனிதராவோம்
தீதும் நன்றும் பிறர் தர வாரா

நியாயமில்லா ஆணை

சொல்லுங்களேன் நியாயத்தை
கூட்டுக் குடியிருப்பின் பொது
சிமிட்டி பாதையிலே காணும்
சிவப்புக்கம்பள விரிப்பின் மேல்
மலர் தூவிய வரவேற்பொத்த
அழகிய காட்சியாய் விரியும்
றெக்கையில்லா பட்டாம்பூச்சியாய்
மெல்லிய எடையில்லா பூவிதழ்கள்
வெள்ளையும் இளம் சிகப்புமாய்
உருண்டு மிதந்து செல்வதை
அடுத்த வீட்டு பாட்டி வெறுக்கிறாள்
என்னருமை போகன்வில்லா கொடியை
வெட்டச் சொல்லி கட்டளையிடுகிறாள்
அவளது நியாயமில்லா ஆணைக்கு
அலைந்து ஆதரவு தேடுகிறாள்
ஒட்டும் உறவும் இன்றி வாழும்
ஒத்தை கிழவி அவள் நிதமும்
அக்கம் பக்கம் வம்பிழுக்கிறாள்
பொல்லா குசும்பும் செய்கிறாள்
பொறுத்துக் கொள் பொங்கிவிடாதே
என்கிறார் அன்பான என் துணைவர்
ஐயோ பாவம் என்றே தோன்றும்
மன நோய் பிறவிகள் இவர்கள்

நான்

நான் என்றதும் வியந்து போகிறேன்
ஒன்றா இரண்டா என் பரிமாணங்கள்
பல கோணத்தில் பளீரிடும் மணியோ
பிறந்தது ஓர் மகளாய் பேத்தியாய்
மலர்ந்தது சகோதரியாய் தோழியாய்
மணந்தது மருமகளாய் மனைவியாய்
மற்றும் நாத்தியாய் ஓரகத்தியாய்
மகிழ்ந்தது தாயாராய் மாமியாராய்
மகுடமணிந்தது முதிய பாட்டியாய்
அவதாரம் இங்கு இத்தனை எடுத்து
அரிதாரம் சரியாய் குழைத்துப் பூசி
நாடக மேடைதனில் நடமாடும் 'நான்'
பங்குபெற்றிட எத்தனை காட்சிகள்

அநாகரிகம்

அணிமணிகள் அலங்காரம்
அழகான நெற்றிப்பொட்டு
அள்ளி முடிந்த கருங்குழல்
அநாகரிகம் ஆனதே இன்று

சர்க்கஸ் சாகசம்

ஆற்றலோ ஆடல் கலையோ அழகிய வித்தையோ
அகன்ற விழியுடன் ரசிக்கத் துவங்கினேன் அன்று
அதையே தொடர்கிறேன் அரை நூற்றாண்டு தாண்டி
அந்தரத்தில் ஊஞ்சல் ஆடும் ஜோடிகள் அற்புதம்
கை தட்டி இடம் மாறி கை பற்றி பறக்கும் அதிசயம்
கண்ணை விட்டு அகலாத ஆனந்த சர்க்கஸ் சாகசம்

பயமேன் பதற்றமேன் பேதையெனக்கு

புள்ளிமானினமா புள்ளினமா
புதுவெள்ளமா படமெடுக்கும் பாம்பா
போலிப்பூச்சில் பொலிவுறும் பூனைகள்
பளபளப்பான பஞ்சவர்ணக்கிளிகள்
படபடவென பறக்கும் புறாக்கள்
புயலென பாய்ந்தோடும் புரவிகள்
பலவண்ண பட்டாம்பூச்சிகள்
பச்சை பூந்தளிர்கள்
பந்தயமிடும் பம்பரங்கள்

பாலும் பனங்கள்ளும் பார்க்க
பேதம் புரியலையே பகுத்தறிந்திட
பாலின பாகுபாடின்றிப் போனதில்
புதுமைகள் புரட்சிகள் பெருகுதே
பெண்மையின் பொருளும் பிறழுதே
பளிங்காயிருந்த பரப்பின்று
பாசி படர்ந்து போனதே
பாதைகள் பிரிந்து போனதே
பனிப்புகையாய் பகை பரவிய
பயணங்களில் பரிமாறல்களில்
பாசமில்லா பொழுதுகளில் போக்குகளில்
புருஷர்களின் பாடென்ன பாடோ

பணிமனைக்குப் பாவையர் புறப்பட்டனரே
பயிரைப் படைத்து பரம்பரை போற்றி
பேரெடுக்கும் பேற்றினை புறந்தள்ளி
பொங்கும் பாலாய்ப் பாவையர்
பொறுமை பயிர்ப்பு புதைத்து
பலனா பெருமையா புகழா
பசித்தும் புல்லை புசியாது
பாய்வதற்குப் பதுங்கிய புலிகளை
பார்க்கும் பாக்கியமில்லையே
பரிசம் போடாமல் படுக்கை பகிர்தலோ
பந்தங்கள் பத்திரமின்றி போவதோ
பழமுதிர்சோலை பாலைவனமாகுதோ
பஞ்சாமிர்தம் பிசைய பழமில்லை
பாசிப்பயிறுடன் பாகாய் பாயாசமில்லை
புதுயுகத்தில் பாரில் போராட்டமா
பயமேன் பதற்றமேன் பேதையெனக்கு

What is the purpose of our life? -contd

Path is one's life- daily life and longterm living years. What is one's capacity-in family and society. The path is in other words one's destiny. It is the walk of life ordained to me in this avatar on earth. The path may be straight and bright or dark and devious. It may take unexpected turns. Deserts and oases, lovely, fragrant woods, stormy rough terrains- all or some cross our path.

My path requires both immediate and long-term plans. A long journey is begun with one small step. Let me take my every step with confidence and hope. It is like a journey down the stream. Life without ambition is like a boat without rudder. We have to plan our life, our future, our family. Conscious effort is required for walking in our path.

The ultimate aim is to be happy- a good education and good job may be able to lead to that goal. But basically a feeling of content, no grumbling, no disgruntled mood is important as a torch shedding light on my path, making it worthwhile, enjoyable.

I cannot sit idle like ascetics in the woods doing penance. I go about my mundane duties according my age and capacity, do what is rightfully expected of me: if a student study well, if a father look after the family, if a teacher guide young minds into bright future, if a statesman plan for the progress of the country and so on.

For some the path is chosen by themselves, for others by their family and circumstances. Let me live my day to day life conscientiously, guiltlessly; get up with an eager spirit and go to sleep with a clear conscience. Try my best not to be perturbed when my plans are upset, when I'm faced with adverse consequences of my sincere efforts, when pestered by innumerous problems-physical, emotional, extraneous, internal. When this gift of poise and equanimity is cultivated the situation never goes out of control.

Little drops make mighty ocean- small days make a lifetime. Fill every small day with your maximum effort, sincerity and positive benevolence. Life has to be lived in seconds and years. these seconds and years make up the 'path'.

What is the purpose of our life?

Perhaps all lives are links of a giant chain that is eternal. Or pieces of a puzzle like a child's which when assembled correctly gives a clear picture. There definitely must be some meaning, some purpose for each person's being on this earth for some predestined period.

Does that purpose make the person happy, those around him happy or those who might come long after happy is a secret deeply shrouded in mystery. Death though a foregone conclusion occurs at most unexpected, odd periods in life: newborns are dying, school children in an accident, a young lady dies in 'honour-killing'(an utter shame!), diseased, disabled sufferers find no respite of death coming their way. It is very weird.

The happenings in one's life may for all purposes look like a meaningless modern art paiting; the blabbering of a madman; the ridiculous imaginations of frenzied minds. But there is some meaning/purpose in one's life- its every moment, every event: a chain reaction takes place changing minutely and immensely the state of oneself and those around.

Some cruel losses of life of dear and near ones are utterly inexplicable, incomprehensible to our simple mind. Some events we realise soon or some time later, or many years after, had taken place for the purpose of this or that reason. Some events never get solved. BUT - I want to underline this word- there is some benevolent design, overall pattern, a beautiful picture behind all that happens on this earth- yes, even the cruel honour-killing of a young maiden! It is called PROVIDENCE.

I have a strong faith in Providence, the divine working out of our lives, our paths and our fates: whatever happens is for the good of us eventually- yes, even the sad, sorrowful events. There are many parables to explain this theory. Believing this philosophy of life gives one a sense of acceptance which is the foundation for permanent peace of mind and bliss.

Sages do penance in wild woods, in snowy hills to get the knowledge of the purpose of life! But ordinary moratls trudge on, experiencing the ups and downs, the joys and sorrows with normal reactions. The question about the purpose of life does pop up in one's mind especially in times of frustration and helplessness, when feeling drained and with no will to pull on any longer.

In a strange analogy I wish to quote Frost's lines of finding the woods lovely but no time to stop and admire, miles to go before going to sleep. Like that when one sinks into this preoccupation with purpose of life it is wise to get over that mood and start living our mundane lives with renewed faith in Providence.

The essence of Lord Krishna's Gita is to do duty without expecting returns for it. Gita also shows the beautiful perspective of life: whatever that happened happened well, whatever that is happening is happening well and whatever that will happen will happen well. This implicit faith will carry us safely through this life of trials and tribulations, of mysteries and paradoxes, of virtues and vices.

It is my golden policy not to bother with unnecessary meditaions over purpose of life but pursue our path with diligence and poise and joie-de-vivre.