என் காதலன்

வருடக்கணக்காய் வளர்ந்த மோகம்
ஆசைத்தீயில் வளர்த்த யாகம்
தீராத உள்ளுயிர் தாகம்
அது ஒரு அற்புத யோகம்

மறைந்திருந்து அழைப்பான் என் காதலன்
பசுமரக்கிளையில் ஒளிந்திருந்து கூவும்
பச்சைக்கிளியினைப் போல் கொஞ்சுவான்
இச்சை மொழிகள் காற்றில் நிறைந்திருக்கும்

இருட்டில் துழாவும் நானொரு பிச்சி
நீ நிற்கிறாய் எப்போதும் எட்டி
ஏக்கத்தில் வாடவிட்ட ஏமாற்றுக்காரா
வஞ்சியை வதைக்கும் பொல்லாத கள்ளா

நான் பிறந்த நாள் முதலாய்
என் மெய்யுடலின் ஓர் நிழலாய்
கூடவே நீ வருகின்றாய்
என் ஆருயிர் காதலனே!

கண்ணால் காணாமல் கையால் தொடாமல்
கண நேரமும் விலகாத ஆவி ரூபனே
உன்னுள் கரைய அணுஅணுவாய் ஏங்கி
என் ஐம்புலனும் நரகத்தில் உழலுதே

எனை நீ உரசிச் செல்கையிலே
என் மூச்சு ஒரு நொடி நிற்கிறதே
செய்வதறியாது தவிக்கிறேன்
கடுந்தவம் நான் செய்கிறேன்

வந்தென் துன்பம் தீர்த்திடு
ஆனந்தக் கரையில் சேர்த்திடு
ஆலிங்கனத்தில் அமிழ்வேன்
விட்டு விடுலையாகிப் பறப்பேன்

இறப்பும் பிறப்பும் என்றுமே
நாணயத்தின் இரு புறமே
அர்த்தமுள்ள அவற்றின் சங்கமம்
நடக்கத்தானே கண்ணாமூச்சி நாடகம்

பாவியே

பாரடா அவள் அழுவதை
ஏங்கி ஏங்கி
தேம்பி தேம்பி
விம்மி விம்மி
அடி வாங்கிய குழந்தையாய்

வற்றாத குளமோ
வஞ்சியின் கண்கள்
வடிக்கின்ற கண்ணீரில் 
வடியாத வேதனை
வாழ முடியா ரோதனை

பாவியே பதரே பதடியே
உத்திரத்திற்காகா உதியமரமே
பகுத்தறிவில்லா மிருகமே
ஒன்றா இரண்டா உனக்கு காரணம்
வெறியாட்டம் ஆட விளைவதற்கு

உள்ளே வளர்க்கிறாய் ஒரு பூதம்
முளையில் கிள்ளாத ஆலவிருட்சம்
கதைகளில் கேட்ட ராட்சத அரக்கன்
உரைக்கும் வார்த்தைக்கு பொருளறியாய்
உடைக்கும் பொருளின் மதிப்பறியாய்

நாயாய் பேயாய் திரிந்திட
நாறப்பிறவி எடுத்தாய்
நம்பி வந்தவளின் நரகம் ஆனாய்
நல்லறத்தை கொன்றாய்
நட்டாற்றில் விட்டாய்

மொத்தமாய் தனை மறந்து
மனித சாடையை தொலைத்து
கூசாமல் தலை நிமிர்த்தி
வேசம் மட்டும் போடுகிறாய்
யாரை ஏமாற்ற உன்னைத் தவிர

வெக்கமில்லை துக்கமில்லையுனக்கு
அதையெல்லாம் ஏற்றினாய் அவள் தோளில்
பேதை சுமக்கின்ற சிலுவை
ஆணியறையும் நாள் என்று
ஆனந்த முடிவெப்போது

ஒளியில்லா விழி அருளில்லா வதனம்
உயிரில்லா உன் உடலின் பெயரென்ன
பூ சூடிய பொட்டு வைத்த
விதவை ஒருத்தி உன் வீட்டில்
ஊரறியா ஊமை நாடகம்

இஷ்டம் போல் வளர்ந்தாய்
இடிப்பாரின்றி கெட்டாய்
இறுமாப்பில் மிதக்கிறாய்
இம்மியும் அறியாய் நிசத்தை
இப்படியே இருக்கப் போகிறாயா

(ஒரு சோகக் கதையை படித்தபின் பொங்கிய ஊற்றின் பெருக்கிது)

கண்ணை உறுத்தினால்

பெண்களுக்கு என்றும் எழுதப்பட்ட படாத சட்டங்கள் பல
கண்ணுக்குத் தெரிந்த தெரியாத வேலிகள் கோடுகள் பல
சட்டத்துக்குள் அடங்காத ஒரு சித்திரம் விசித்திரம்  அவள்
வேலிக்குள் கோட்டுக்குள் ஒடுங்காத வண்ணக்கோலம் அவள்
அணைக்கும் அலைக்கரங்களை கடலன்னை சாட்டையாக்குவாள்
கரைமேல் கறையும் கறையானும் அவள் கண்ணை உறுத்தினால்

சின்னஞ்சிறு குழந்தையாய்

கலங்கலாய் மாற்றும் சலனங்கள்
தெளிந்த சாரமில்லா நீரோடையை
ஆமையாய் நத்தையாய் ஊர்ந்த நாட்கள்
ரங்கராட்டினமாய் மாறிய கணங்கள்
அபூர்வமாய் வரும் இனிய  வரங்கள்
அடுக்காய் தொடர்கின்ற சம்பவங்கள்
பூப்போட்ட சராய் சட்டையில் சிப்பந்திகள்
ஆடி மகிழ்விக்க கணப்படுப்பில் முன்னால்
பலகாரம் ருசியாய் அணி வகுத்து வர
மாயக் கடற்கரை சூழலில் இனிப்புகளால்
வாயும் வயிறும் மனமும் குளிர்ந்து ததும்பிட
பல்லடுக்கு அங்காடியில் சுற்றித் திரிந்தபின்
பார்க்கும் சினிமாவும் பொழுதுதைச் சாப்பிட
எண்ணற்ற கேளிக்கைகள் குழந்தைகளுடன்
வீட்டிற்கு உள்ளேயும் வெளியேயும் கிடைக்க
இரவும் பகலும் தேதியும் கிழமையும் மாதமும்
மறக்கின்றதோர் மயக்கத்தில் மிதக்கிறேன்
மீண்டும் நானொரு சின்னஞ்சிறு குழந்தையாய்

ஆழம்

வெட்கமும் பொய்
பூசிய சாயமே
உரித்துப் பார்க்க
வெங்காயமில்லை
மூழ்கி எடுக்க
முத்துக் கடலல்ல
இலக்கணமில்லாக் கவிதை
இரக்கமில்லா வனிதை
இடையறா மாற்றம்
ஈர்க்கின்ற தோற்றம்
அரிச்சுவடி கற்குமுன்
நரை வந்துவிட்டது
அறிந்த வரை வியப்பு
ஆயுளுக்கும் தவிப்பு
அப்பாவிப் பையன்
அறியாத ஆழம் அது

ஆணைகள்

தொடர்க என்றன கண்கள்


ஊர்ந்து சென்றன கைகள்

கன்னியின் மௌன ஆணைகள்

காளையின் இனிய கணங்கள்

வரங்கள்

 மனசு நினைத்தது எதற்கு எனக்கு இத்தனை விழிகள்


காண விரும்பாத பல கசப்பான விபரீத காட்சிகள்

உறங்காமல் களைப்பில் போராடும் பரிதாப வேளைகள்

பொல்லாத விழிகள் போல் மனசுக்கு ஏன் இத்தனை வழிகள்

செல்லாத பேர்களில்லை சத்திரம் போல் திறந்த வாசல்கள்

அனுமதிக்க தேவையில்லாத நுழைவுகள் வெளிநடப்புகள்

குதிரைக்கு கண்களில் மறைப்பு பயணத்தின் அவசியங்கள்

மாளிகைக்கு மணிக்கதவுகள் மரியாதையின் சின்னங்கள்

படைப்பில் பல சாபங்கள் முயன்றால் அவையே வரங்கள்

பாவம்

குறைவாக இருந்தது எங்கும் வசூல்


பெட்டிக்குள் சுருண்டுகொண்டது ரீல்

பச்சையாய் கொச்சையாய் வசனம்

கசாப்புக்கடையாய் ஓடும் ரத்தம்

க்வாட்டர் மப்பில் வாலிபர் கூட்டம்

கிளுகிளுப்பாய் குமரிகள் குத்தாட்டம்

அதிநவீன அசகாய அசாத்திய சூரத்தனம்

அக்கரை பசுமையில் காதலர் நடனம்

எதைக் குறத்தேன் நடிகையர் உடை தவிர

தயாரிப்பாளர் குழம்பித் தவிக்கிறார் பாவம்

தண்ணீர்

தரையில் புரளும் தலைமுறைகள்


தண்ணித்தொட்டி கன்னுக்குட்டிகள்

வெப்பம் உருக்கும் பனிமலைகள்

ஆகும் நிலத்தை விழுங்கும் கடல்நீர்

உலகை அழிக்கப்போவது தண்ணீர்

அதில் இல்லை எள்ளளவும் ஐயம்

எந்தத் தண்ணீர் என்பது பந்தயம்

பள்ளங்கள்

உயரத்தில்தான் பிரச்சினை


அதனாலென்ன என்று தள்ளிட

அமிதாப்பும் ஜெயாவும் இல்லை

பெண்ணல்லவா பனை மரம்

குள்ளமான பையன் பின்வாங்கினான்

பள்ளங்கள் நிறைந்த பெண்சமத்துவம்

சுறு சுறுப்பு

சுறு சுறுப்பு என்ற குணமது இருக்குமிடம்


தேனீ எறும்பு என்றறிந்தோம் பல காலமாய்

ஊனுறக்கம் மறந்த இணைய அடிமைகளிடம்

அதை காண்கிறோம் இப்போது சில காலமாய்

கடமை

உயர்த்திவிடத்தான் ஏணி


அது கூட வருவதில்லை

வாசனைக்குத்தான் கருவேப்பிலை

அது ஓரத்தில் ஒதுக்கப்படும்

அதிலும் காண் கீதை உரை

பலனை எதிர்பாரா கடமை

வடிவம்

வயிற்றுக்காக உண்ணமாட்டாள்


வடிவம் காக்க உருகுவாள்

குச்சி குச்சி ராக்கம்மா

சுவரில்லாமல் சித்திரமா

'Micro'

Finished reading 'Micro', the last novel by Michael Crichton completed by Richard Preston. I feel shell-shocked! Really a terrifying thriller. My awe about science and technology has immensely augmented. I shiver at the horrors that unfolded in the novel holding ominous forecasts about the future of our world and its countries.Two characters rightly say in the end:"...with technology, once a thing is invented, it never gets un-invented.....Killer bots and micro-drones are here to stay. People will die in terrible new ways. Terrible wars will be fought with this technology. The world will never be the same." What a ghastly prediction! The black pronouncement sends a chill down the spine. Sounds stunningly true.




Another passage that found full agreement in the novel is the thoughts in the mind of one of the characters described: "These Americans played with fire. Hydrogen bombs, megapower lasers, killer drones, shrunken micro-people...Americans were demon-raisers. Americans awakened technological demons they couldn't control, yet they to enjoy the power."



An interesting travelogue on the dangerous beauty of Hawaii- loved it tremendously being the hard-core armchair traveller that I am.



Strangely my mind recalled Jonathan Swift's Gulliver's Travels. A vague connection found there!? Perhaps that political satire showed futuristic knowledge of technology unknowingly!!!

கணக்கு

கணக்கு போடுகிறான்


கூட்டிக் கழித்து

அழித்துத் திருத்தி

அந்தர் பல்டி அடித்து

கபடதாரி அரசியல்வாதி

கடிமனதாளின் காதலன்

வேட்டைக்காரர் குறி பாவம்

வலையில் மீனாய் சிக்கும்

முன்னேற்றம்

சேதி சென்றது பல காதம்


டாம் டாமென தட்டித் தட்டி

பறந்து சென்றது புறாவுடன்

மடித்துக் கட்டிய மடலாய்

கடல் தாண்டியது கடிதத்தில்

விரைந்து வந்தது தந்தியாய்

காதில் சொன்னது வானொலிப்பெட்டி

கண்ணுக்குத் தந்தது தொலைக்காட்சி

கணிணியில் குவிந்திருக்கும் கடல்

உள்ளங்கை அலைபேசியில் இப்போது

விரல் தொடக் கொட்டிடக் காத்திருக்கு

மூளை வளருது துரத்துது முன்னேற்றம்

தேவர் லோகம்

பெரிய பெண்ணா இல்லை சின்ன பெண்ணா


பெரிய குழப்பம் தொடருது என்னுள்ளே

வருடத்தோடு வயது வளரவில்லையோ

வதனபுத்தக பண்ணை விளையாட்டிலே

விதையாக பூ கனி தானியங்களோடு

வானவில்லும் கிடைக்கக் கண்டு விதைத்திட

வயலெல்லாம் வெடித்துச் சிரிக்கும் வானவில்கள்

வியப்பான வெள்ளைக் களிப்பிலெனை ஆழ்த்துதே

நடை தளர்ந்த வயதிலே நான்கும் பார்த்தபின்னே

நடப்பதும் நடக்காததும் மறந்து முன்னம் போல்

கற்பனைகளும் கதைவிடும் விளையாட்டு களங்களும்

களிப்பாக்கி அமுதுண்ட தேவர் லோகம் காட்டுவதேன்

விடை நீயே

மௌனம் மயான மௌனம்


இருட்டு கருவறை இருட்டு

அடுத்ததும் பொட்டையா

கூசாமல் கொன்று விடு

அல்லது ஓடு அப்பன் வீட்டுக்கு

அடுத்து கட்டப்போகும் மகராசி

பெறுவாள் மகனை புருசனுக்கு

கள்ளிப்பாலும் நெல்லுமணியும்

பழசாகி குளிப்பாட்டி குளிரில்

விறைக்க வைப்பது புது உத்தி

சட்டம் என்ன செய்யும் பாவிகளே

அதி நவீன சோதனைக்குப்பின்

ஓசையின்றி ஒழிக்கும் பட்டணமே

நாலெழுத்து சொல்லித்தர ஏலாதாம்

நகை நட்டு போட வக்கில்லையாம்

வேலியிட்டு பயிரை பாதுகாக்கணுமா

பொய்யாய் புனைய எத்தனை காரணம்

இரண்டாம் தர குடிமகளாய் அழுத்தி

குடி முழுகிப் போகவே குழி பறிக்கிறார்

கண்ணே கண்மணியே கலங்காதே

முடிவில்லா கிரகணமிருந்ததில்லை

வெள்ளி நிலவே வெள்ளை மலரே

விசும்பின் ஒளியே வாழ்வின் சுவையே

வினைகளின் வினாக்களின் விடை நீயே

கலிகாலம்

கலிகாலம்தான் சந்தேகமேயில்லை


காக்கா குருவி மைனா காணவில்லை

குளங்களும் கொக்குகளும் இங்கில்லை

கான்கிரீட் காடுகளில் வாழ்கின்ற நிலை

கரைகளை உடைக்கும் விஞ்ஞான அலை

கட்டிப்போடும் சொகுசுகளின் மாய வலை

கரையும் சுகங்களின் நீளுகின்ற எல்லை

கொடுக்கிறோம் கனவிலுமறியாத விலை

ஆனந்தம்

உயிர்வாழும் போதே சவ நிலை


இல்லையில்லை தவ நிலை

ஆனந்தம் நிர்வாணம் முக்தி

அடி ஆத்தி ஆத்தி

ஆடும் நித்தி நித்தி

அஞ்ஞானமா மெய்ஞானமா

ஆணும் பெண்ணும் ஆடிப் பாடி

அந்தக்கால அந்தப்புரமாகுது

ஆசிரமங்கள் ஊருலகெங்கும்

கோடிகளை அங்கு குவித்த

கூறு கெட்ட மக்கா மக்கா

மானமுனக்கு இருக்கா இருக்கா

சொர்க்கம்

மனிதர்களா பதர்களா


கொதிக்கின்றன கோபத்தில்

நீரும் நிலமும் நெருப்பும்

வானும் வெளியும் கூடி நின்று

மாசுறச் செய்தார் மதியின்றி

அழித்து அவலமாக்கினார் அந்தோ

மூடரிவர் திருந்தவேயில்லை

முடிவதற்கா இந்த சொர்க்கம்

சாகசமே

உள்ளூர அடைத்த சமாச்சாரங்கள்


சமோசாவின் கிழங்கு மசாலாக்கள்

சீயம் போளியின் தேங்காய் வெல்லங்கள்

சிறிதளவும் சிரமமாயிருப்பதில்லை

பச்சைக் காயும் வடையும் மெயோனைசும்

அடக்கிய பர்கரை தின்பது சாகசமே

கறை

கறை கையில் படிந்துவிட்டதென


கழுவுகிறாள் கழுவுகிறாள்

கழுவிக்கொண்டேயிருக்கிறாள்

கொலை செய்த லேடி மேக்பெத்

அரேபியாவின் அத்தனை வாசனை திரவியமும்

அந்த சின்னக் கையின் கறையை கழுவிட போதாதாம்

குருதியின் வாடை குற்றத்தின் சுமை துயில் தொலைக்கும்

கவிஞரின் மொழியின் அழகும் ஆழமும் அடடா என்னென்பேன்

பகவான்

பெருமாள் பெரிய புத்திசாலி பகவான்


பாவிகளும் அப்பாவிகளும் தேடி வர

பெரிய லட்டும் பெரிய உண்டியலுமுண்டு

பெரிய நாமம் கரிய முகத்தை மறைக்க

பொன்னாபரணங்கள் மலைமேனி மூட

பச்சை கற்பூர தீர்த்தம் துளசி கமழ்ந்திட

போதாததற்கு பொங்கல் புளியோதரை

பிரசாதங்கள் மடப்பள்ளியில் மணக்க

பக்தி காணுது புதுப் புது அர்த்தங்கள்

பரவசமாய் சேவிக்கின்ற அடிபொடிகள்

ஜன்ம சாபல்யம்

செல்ஃபோனிடமும் டிவி ரிமோட்டிடமும்


தீராத பகையும் வெறுப்பும் தொடர்கிறது

அவற்றை இயக்கும் கம்ப சூத்திரம் மிரட்டுது

கிழட்டுக் குதிரைக்கு புது வித்தை வராது

வேண்டாத, மனம் வேண்டாத அநாவசியங்கள்

கர்ணனின் கவச குண்டலமாய் அனைவர்க்கும் கைபேசி

ஆற்றும் வினைகளோ ஆயிரம் எல்லோர்க்கும் செல்லம்

ஏனோ மயக்கவில்லை என்னை இதுவரைக்கும்

பண்பலை வரிசைகள் பாட்டோடு ஊர் சங்கதியை

பாங்காக வழங்கக் கேட்பதின்பம் எனக்கு

சின்னத்திரை சித்திரங்களோ சித்திரவதைகள்

சீரியல்களில் சிரிப்பாய் சிரிக்கும் கருமங்களில்

சிக்காத சின்ன மீன் மாட்டிக்கொண்டது இணைய வலையில்

இணையில்லா இன்பப் பெருவெளியில் என் ஜன்ம சாபல்யம்

போதாதா

பாடத்தை பட்டுத்தான் படிக்கணுமா


தீயை தொட்டுத்தான் சூடறியணுமா

பட்டவர்கள் பட்டதை பார்த்தவர்கள்

மூதுரையும் பழமொழியும் போதாதா

ஓர் இடம்

கிடைக்கவில்லை ஓர் இடம்


கையிலிருக்கும் திரவியத்தை

கண் காணாமல் ஒளித்து வைக்க

களவு போகாமல் பாதுகாக்க

கசிகிறது வட்டு கருப்பட்டியாய்

கரைகிறது உறைந்த பனிக்கட்டியாய்

காப்பாற்றவே முடியாமல் போகுமோ

கடலில் கரைத்த பெருங்காயமோ

கனவித்தனை நிறைவேறிய இன்பத்தை

கரை சேர்க்கும் கலங்கரைவிளக்கத்தை

கசப்பின்றி கடைசி நொடியை கடக்கவென

கை பிடித்து நடத்தும் தன்னம்பிக்கையை

காற்றில் கரையாத கற்பூரமாய் காக்க

கருவூலமாய் கனிந்த மனமது உதவுமா

பேரின்பம்

பாட்டீஈஈ..


செல்லப்பேத்தியின் அபயக்குரல்

ஈரக்குலை பதறியது

என்னாச்சோ ஏதாச்சோ

சின்டிரல்லாவை சித்தெறும்பு கடிச்சதோ

அரோராவுக்கு ஆராரோ பாடணுமோ

பார்பி கண்ணாடியை தொலைத்துவிட்டாளோ

பெல்லாவுக்கு பேரிக்காய் வேண்டுமோ

கூப்பிட்ட குரலுக்கு போட்டது போட்டபடி

ஓடி வந்து நிற்பது பேரின்பம்

பாசம்

ஏதோ ஒரு ரகசியம் ரத்த உறவின் பிணைப்பில்


பிள்ளைகளின் ருசி பெத்தவளுக்குத் தெரியும்

பெத்தவளின் பாசம் பிள்ளைகளுக்குத் தெரியும்

காதங்கள் பிரிக்காத பாலமாய் பிணைத்திருக்கும்

எரிச்சல்...

எரிச்சல்...
அட படவா...


செல்லமாய் திட்டிக்கொண்டிருந்தாள்

திரையில் கொல்லிப்பாவை ஒருத்தி

கண்டதே காட்சி கொண்டதே கோலமாய்

சினிமா சீரழிக்கும் விதத்தை விந்தையை

கலாசாரம் பயணிக்கும் காட்டுப்பாதையை

சற்றே அவதானிக்கலாமென எண்ணினால்

முன்னிருக்கையில் முட்டிக்கொண்டிருக்கும்

மண்டைகள் இரண்டும் திரையை மறைக்க

அலுவலகம் கல்லூரியிலிருந்து வரும்

அனாமத்து ஜோடிகளால் எம்போன்றோர்க்கு

அடடா எத்தனை எரிச்சல்...

வரலாறு

ஒரு கணம் ஒரு யுகம் ஆவதேன்


ஒரு பார்வையில் பைத்தியமாவதேன்

எல்லாம் பருவத்தின் கோளாறு

இனம் விருத்தியான வரலாறு

தேர்ந்தெடு

ஏக்கத்தின் இலக்கு எட்டும் உயரத்திலா/ ஏணி வைத்து ஏறி எட்டி விடலாமா/ விடாது முயன்று கனியைப் பறித்துவிடு/ கரணம் போட்டாலும் ஆகாத காரியமா/ கடுகளவும் சாத்தியமில்லா கனவதுவா/ மறந்துவிட்டு மாற்றி யோசிக்கலாம் வா/ எட்டுவதா ஆகாததா என கண்டறிவாய்/ நல்விவேகமுடன் தேர்ந்தெடு நலமாய்/

Roaming fantasies

Clearly and curiously spousal adaptation is achieved when differences are admirably balanced by agreements. Among the agreements between us distaste for travel is a main thing. Lazy bones. We prefer armchair travelling. We have solemnly vowed never to cross the seas. No amount of persuasion from our children could make us apply for our passports to leave the country. It is purely for the sake of visiting our children that we ever dare to cross the borders of our Indian states. Our three children on the contrary, luckily for them, have easily adapted to globetrotting necessitated by their chosen professions. Onsite projects for long periods in foreign climes have been taken in their stride by them and their families. In this global era it is our solace that all attractions of the foreign countries are available in our own metros and even in our own humble city. Mumbai, Bangalore and Chennai give us an ample taste of the flavor of renowned international metros- the shopping malls, their gaming zones, multicuisine eateries and a number of electronic gadgets of audio-visual thrills. It is amazing to see our brilliant grandchildren keeping apace with the latest game innovations. Their adept movements in front of the Xbox, jumping, swirling, swinging arms and legs for fast scoring lured even me to try playing the kinect games. To my great pleasure I find myself playing decently well my favourite game of bowling. Having seen so many wonders of global experiences arrived at our doorstep even some minimal traces of wander lust in us are entirely extinquished. A few days ago our daughter at present living in the US told me about the passion she has developed for lasagna. This stirred my curiosity. The very name has a romantic ring in it. Mothers and daughters generally do not have similar tastes is a universal truth. So this held me back for some time. But in a mood of adventure wanting to improve my GK I decided to pamper my taste buds with the fare from the Italian cuisine. I googled to find out where I can have the item in our town. I located La Vela Pizzaria which offered all Italian dishes in their original flavor. We found the place a cosy, small restaurant offering exclusively Italian dishes. The array of items on the menu card was impressive. Being a vegetarian I chose veg lasagna and my nonvegetarian hubby had mutton lasagna. The experience reiterated the universal truth about dissimilarity of tastes between mother and daughter! Well, the item was did not taste horrible. It was spicy enough for my liking. Still, I don’t think I’ll eat lasagna again. After a bite of burger and finger chips in this hot summer with the mercury level shooting up dangerously a lip-smacking icecream was inevitable. Many of the names of juices, milkshakes and icecreams found on the menu card were unheard of by me. I picked Arabian Fantasy icecream. Wow! I relished it tremendously. I may go for it again and again. When we both get bored with our daily sparing, safe food at home we make an escape to indulge our palate in the fare offered by the variety of eateries around us- something unknown till the last generation. But in spite of the variety of fare available now- in Dominoes, Mary Brown, McDonald’s and Pizzahut we both cannot help admitting the fact that the international fare can never give the satisfaction of idli, dosai, chutney and sambar of our traditional hotels.

A country mouse

Soon after we both conveyed the news of our proposed visit to his house in Chennai during this week our son asked if he may book tickets for the IPL cricket match for both of us. None of us including his family had watched a match live in a stadium. My hubby has a passion for sports while I delight in arts- We carefully avoid treading on the ground of the other's interest, the axis on which forty years of marital bliss rests being the fact that opposite poles attract.(Personally I still prefer to stick to my original agreement with the wise pronouncement that cricket is a game played by 11 fools and watched by 11000 fools!)

So hubby double okayed the plan while I felt hesitant. My first reaction was a silk(pattu) sari for Rs.5000 is a better source of pleasure. Daring to enter into an adventure and feel a new experience I reluctantly consented. As the day arrived I got fidgety and felt a sense of guilt to enter the stadium without knowing the ABC of the game! To relieve my discomfort hubby took a class for me a couple of hours before setting out. Feeling a little better after taking the crash course I began enjoying the fun- being all the while the butt of playful banter of the kids.

Long before approaching the venue all roads seemed to lead to Rome! Pucca traffic diversions have been made and almost everybody was wearing yellow T-shirts(our son and 2 grandsons included). I was amazed by the variety of merchandise sold around the stadium-shirts, flags, banners, bands(for the head, wrist),balloons, caps and ear-piercing, weird whistles and horns! If the sound outside the stadium was maddening what greeted me inside was more shattering. I was totally unprepared for the din- from the blaring speakers and the excited crowd shouting CSK to cheer the Chennai Super Kings playing against the Mumbai Indians! Exposing my ears to this amount of unimaginably high decibels for so long made me doubt if I shall leave the place with my hearing capacity intact! I cannot believe the sustained stamina of the lusty throats around me!

The air was electric with mad excitement. Teens and people in twenties made up about 90% of the crowd. It was a youth festival. I made many surprising observations of our changing times- my chief interest. Among the thousands of womenfolk assembled there except me and one or two other rare exceptions nobody was wearing sari or jasmine flowers. A very saddening observation- I heave a big sigh and my admiration for the graceful attire and flowers gets stronger.

To me the concept of cheer girls dancing had always been a source of curious amazement and sad helplessness of watching such trends sweeping the world away into crazy avenues of fun and enjoyment. Seeing groups of semi-clad girls hopping, jumping, shaking and dancing with pompoms was highly amusing to me! Drums Sivamani contributed generously to augment the din and decibel count.

How sad our maiden visit to the stadium should turn out to be a drab experience regarding the game played yesterday!!! Hubby declared his passion for the sport has taken a beating after the disappointing performance of the CSK. Very bad luck. We unanimously decided we shall never go again to watch a cricket match live! Not worth it.

There is a sort of resemblance between this lusty festival and my hometown Madurai's Chithirai festival(just a few days from now) conducted with great fanfare for many days. The festivities before and after the celestial wedding consummate in Lord Azagar's trip in Vaigai river on the full moon day of the month. For about a week the whole of Madurai seem to appear on the streets along with folks thronging the city from many neighbouring villages. All streets and roads filled with balloon/toy vendors and stalls put up by donors to offer free food and juices/buttermilk to the large crowds of devotees. A colourful, loud festival soaked in holy fervour! The piety and ardour for the cricket deity seems to be not less!

ஆட்சி

நிலத்திலும் நீளும் எல்லை வெறுக்கும் கடலரசன் கைகள்
அபகரிக்கும் ஆசை கொண்ட தொடர் தொடு ஆசைகள்
கெஞ்சிக் கொஞ்சி வருடிச் செல்லும் செல்ல அலைகள்
என் அடுக்களை ஆட்சி போனதே டைபாயிட் காய்ச்சலால்

விதி

விதி ஒன்று உருவானால்
விலக்கு ஒன்றும் பிறக்கும்
ஒளியோடு இருளும்
ஆணியோடு சுத்தியலும்
சேர்ந்தே இருக்கும்
நீ கழுவுற நீரில்
நழுவும் மீனாயிரு

அடைவானா

அடைவானா இலக்கை
சுவைப்பானா தேனை
உச்சிக் கொம்பில் இருக்கு
கூட கொட்டும் கொடுக்கு
கெஞ்சலும் கொஞ்சலும்
கொஞ்சம் கரிசனமும்
கோடிகள் கொடுக்காத
கனிந்த பக்குவத்தை
கொடுக்காதோ காய்த்த
காரிகையின் மனதிற்கு

அவசர சிகிச்சை

க்ளூக்கோஸ் பெண்ணே
ஸ்டீராய்ட் கண்ணே
பந்தயக் குதிரையாய்
பல்ஸ் எகிறுதே
அவசர சிகிச்சை
அளிக்காவிட்டால்
உயிர் பிரியும் உடனே
பாடியாய் மாறிடுவேன்

கவசம்

மாது அணிகிறாள் கவசம்
கமழுது அவள் தனி வாசம்
வாய் கூசாமல் ஆண் வீசும்
அதே பழைய அசிங்க வசனம்
இன்னுமா அவளுக்கு காது கூசும்
அமைதியும் அறிவும் அவள் வசம்

ஒரு கதை

சுவாரஸ்யமாய் இருந்தது ஒரு கதை
வலை மனையில் உலா வந்த கவிதை
பாராட்டத்தெரியாத புருஷன் ஒருவன்
பொழுதுக்கும் புகழ்ந்தான் பெத்தவளை
மட்டம் தட்டியதில் நொந்த பெண்டாட்டி
அவன் அம்மா செய்யாத ஒன்றை சிறப்பாக
செய்திட வீறு கொண்டு எழுந்தாள் ஒரு நாள்
ஓங்கி அவனை அறைந்துவிட்டாள் கன்னத்தில்

ஒலிகள்

ஒலியின் மொழிக்கு உண்டோ அகராதி
உணர்த்தும் பொருள் உண்டே பல நூறு
உம் என்று பெண் உதிர்க்கும் ஒரு சத்தம்
எச்சரிக்கை மணியடிக்கும் ஆண் மனதில்
ஆ என்றால் அர்த்தங்கள் ஓர் ஆயிரம்
ஏற்றி இறக்கினால் பல உணர்வை சொல்லும்
ஓ என்னும் ஒலிக்குள் ஒளிந்திருக்கும்
வார்த்தையில்லா வலுவான பல சேதி
வக்கணையாய் வரி வரியாய் பேசாமல்
இணைக்கும் பாலம் ஒலிகள் ஆதி முதலாய்

உறவு

மனப்பூர்வத்துடன் இருவர் இணைவர்
அக்னி சாட்சியாய் நிறைந்த நன்னாளில்
மங்கல நாண் சூட்டி மஞ்சள் திலகமிட்டு
அவை நிறைந்த சுற்றம் உறவின் முன்
மாலை மாற்றி பூரண சம்மதம் சொல்லி
ஆசீர்வாதமுள்ள தேவன் திருச்சபையில்
மோதிரம் அணிவித்து இணைந்திடும் உறவு
முற்றாய் முடிவது பதிவாளர் அலுவலகத்தில்

விழாக்கள்

சமயங்களில் பூசப்பட்ட வண்ண சாயங்கள்
விதைத்து வளர்ந்த ஏராள சம்பிரதாயங்கள்
மதியை மயக்கி இயந்திரமாக்கும் சக்திகள்
வரிசையாய் வருடம் முழுக்க விழாக்கள்
வரண்ட வாழ்வில் மாயக் கவர்ச்சிகள்
மேன்மை பெற உதவாத மார்க்கங்கள்

பதிகள்

அவருக்கு கொத்தமல்லி துவையல் பிடிக்கும்
தலை நிறைய மல்லிகைப்பூவை சூட்டி
தழையத் தழைய பட்டுடுத்தினால் பிடிக்கும்
காப்பியில் சீனி தூக்கலாய் இருக்க வேண்டும்
கலைந்து கொண்டிருக்கும் அந்த நாள் சித்திரம்
காணாமல் போய்க்கொண்டிருக்கும் பழைய பத்தினிகள்
அவளுக்கு காப்பி மிதமான சூட்டில் இருக்க வேண்டும்
உடுப்பை சுருக்கமின்றி தேய்த்து வைக்க வேண்டும்
அவள் பேசும் போது குறுக்கிடக்கூடாது சொன்னதை
சிரமேற்கொண்டு கச்சிதமாய் முடித்திட வேண்டும்
கூடச் சென்று வாங்கியதை சுமந்து வரவேண்டும்
கொடுத்துவைத்தவர்கள் பூரிப்பில் இன்று பதிகள்

அறிவிலிகள்

தொடரினிலே எண்ணற்ற கண்ணிகள்
பொருளுள்ள ஆதாரமான காரணிகள்
ஓரிழையில் கோர்த்த உயிரினங்கள்
அழிக்கக் கிளம்பிய நாம் அறிவிலிகள்

மச்சினி

மச்சினி பாவம் கத்தி அழுவுறா
கண்ணீரை அருவியா கொட்டுறா
கையைக் காலை உதைக்கிறா
குஞ்சுப் பாப்பா கன்னத்தை
கொஞ்சிய மச்சானின் மீசை
குத்துனதுதான் குத்தமா போச்சு

முடிந்தது

நாடகமும் முடிந்தது
திரையும் விழுந்தது
கூட்டம் கலைந்தது
அடுத்த வேலை என்ன
அடுப்பில் உலையை வை
இருப்பவர் வயிறை கவனி

முதல் பனி

பாடம் படிக்கும் மாணவியாய்
பாச மகள் பகிர்ந்து கொண்டாள்
பரவசமான முதல் பனி மழையை
பூப் போல் கையில் விழும் வடிவம்
பொலிவாய் செதுக்கிய நட்சத்திரம்
பொசுக்கென கரைந்துவிடும் மாயம்
பொம்மை மனிதன் செய்யும் கூட்டம்
பாகுபாடின்றி பெரியவரும் சிறாரும்
பளிங்கு போல் எங்கும் ஒரு நிர்மலம்
பரிசுத்தமான நிகழ்வதுவோர் அதிசயம்
பன்முக இயற்கையின் தூய தரிசனம்
பரவிக்கிடந்தது அங்கே ஒரு பயபக்தி

இல்லறவியல்

உரைப்பாள் பல கதைகள்
கரைப்பாள் பாவி மனதை
மாமி நாத்தியுடன் மனைவி
பிணக்கின்றி வாழ முடியாதா
இல்லறவியல் அறியா பாமரன்
பல கலை கற்றும் கல்லாதவன்

உறுத்துகிறது

உறுத்துகிறது சிறு தூசு கண்ணுக்குள்
உண்ட ஒரு துணுக்கு பல்லிடுக்கில்
உதித்த ஒரு சந்தேகம் மனதில்
உள்ளிருந்து உயிர் வதைக்கும்