வரவேற்றிடு

அல்ல அல்ல இது இருளல்ல
ஒளியின் நிழல் கூடவே வரும்

அல்ல அல்ல இது இரவல்ல
பகலின் ஆயத்தம் பொறுத்திரு

அல்ல அல்ல இது வலியல்ல
உடலின் உயிர்ப்பு ஓர் எச்சரிக்கை

அல்ல அல்ல இது முடிவல்ல
துவக்கத்தின் அறிகுறி அறியாயோ

வருடம் முடியுது புதியது பிறக்குது
வருக வருகவென வரவேற்றிடு

கோட்பாடுகள்

சிதைந்திடுவர் சுனாமியில் சிக்கிய கடற்கரையாய்
செம்மையாய் தன் வாழ்வை செதுக்க மறந்தவர்
சீராய் கோட்பாடுகள் தினமும் கடைபிடிக்காதவர்
சிற்றின்ப கடலில் திளைத்து தரம் தாழ்ந்தவர்

Is it a Curse Being a Woman?

Being a female is not a curse. No, never. Our vernacular poet in Tamil sings it is a great blessing to be born a female.

The first thing to be understood is that male and female are two different categories completely different in biology, hormonal behaviour, emotional reaction, mental reasoning and psychology. They are two complementary parts. Together they a beautiful, meaningful whole. There are many aspects in both which are equally precious and admirable.

By nature the female is weaker than the male, in muscle, strength and stamina. Being designed physically to bear children and nurture them a correct assessment of her role and importance in society is necessary.

Down the ages of human history there have been periods of matriarchal supremacy in governance. Then chauvnistic males took over and are maintaining their supremacy. Crude methods of slavery, denying education, enlightenment and freedom have been used by them for many many centuries. The mindset of males is caught in a groove. In course of time the renaissance of the industrialised world has emancipated the unenlightened woman from her prison of darkness.

Legally, practically it has become an established fact that women have equal rights. But in execution it is not found easy to establish. Many males grudge to give the female her right acknowledgement. A false ego complex prevents smooth running of matters inside and outside the home.

If the male is at fault in many a situation I cannot hide the fact that the woman overshoots in misguided ambition. There are clearly two sets of womanly and unwomanly aspirations, accomplishments and achievements! She is well advised to tread only the paths suitable for her inherent equipment. The roles are different but not superior or inferior.
When this fact is understood there can be no confusion about whether it is a curse or blessing to be a female. The wicked practices against women are to be eradicated and women obtain their place of honour as copilots in the journey of human life.

The silver strand

An introspection into my pet hates and loves shows me clearly my likes and dislikes have not changed much over the years. In fact they seem to have become stronger and more defined!
There is, of course, a childishness in the peculiarity of my preferences. Most of them are unreasonable and inexplicable!
It is almost an adamant objection to accepting established facts! Strangely though, there is no sense of shame or guilt in admitting them publicly.
Now let me come to the matter I am contemplating on right now: it is my aversion to greying of the hair. To tell the truth my jet black hair started turning grey much later than for my contemporaries and younger women.
My sisters and sisters-in-law openly showed their surprise a decade ago at having to search for grey hair on my head when theirs made no secret of the pepper tone spreading fast and wide. The undertone of envy was unmistakable!
Very conscientiously I have been including curry leaves in my daily diet for the past four decades or so. I strongly believe in its power to keep my hair black besides its other nutritive values. I grind a generous dose of it in my coconut chutney, the favourite side dish for the idli/dosai in our daily breakfast.
With all such thoughtful care I have crossed sixty with my mop still mostly black. But the gradually increasing appearance of silver strands on the edges of ears and forehead is a matter of grave concern to me in spite of realizing there is no stopping it!
Most of the ladies I know simply resort to dyeing. The market is flooded with so many brands. The media woos them at every turn! But I have some scruples about the procedure in spite of my undeniable vanity. No chemicals on my head (‘herbal’ is a word used to mislead into traps!) is my strong decision. No wavering of the mind in this taking-no-risk policy. Besides, in my eyes these ladies with blackened tops wanting to look like young lasses are pathetically comic figures because of the telling signs of age on their face and skin.
Ageing is not my worry. No. It is even doubtful if the fact of my getting old has got registered in my mind! I do love to bask in the respect my years earn for me.
It is just a childish peeve at seeing my black hair changing colour. As I was staring at the few silver strands in my comb today after grooming my hair the precious metal’s glitter sparked a spot in my feminine vanity to regard it as a valuable acquisition! A soothing thought to settle my perturbed psyche!

கொள்ளையர்

மந்திரிகளை அரசவையில் மட்டுமா காணலாம்
சீட்டுக்கட்டில் இருப்பர் நால்வர் கருப்பாய் சிகப்பாய்
இல்லத்தரசியாய் இருப்பர் குட்டையாய் நெட்டையாய்
பார்லிமென்ட்டிலும் இருப்பர் கொள்ளையர் இனமாய்

மாயமென்ன மாயமோ

துயருறுவர் சிறு வயதில் சிறு தடங்கலுக்கும்
தொடராய் வரும் சவால்களும் சறுக்கல்களும்
தாமரை இலை தண்ணீராய் தள்ளாத வயதினில்
தன்மையை மாற்றிடும் மாயமென்ன மாயமோ

இறந்தாரே

இறந்தாரே இருந்தும் இல்லாதாரே
இயற்கையை ரசிக்க தெரியாதார்.

After sixty!

Let me share my musings on my turning 62 today. I feel at sixty time circle closes and I began travelling back! Yes. This is my second childhood! I can find it true in many revelations: a carefree state of mind, no unnecessary worrying over this and that, increased desire to spend time in playing games(thrilled to find such a vast scope online- my grandchildren initiated me into them!), love for innocent pleasures like sweets, icecreams, snacks etc, pleasure in watching birds and flowers and pure naivety. Grudges are forgotten soon and daily life is becoming filled with very simple joys like enjoying a sudoku or crossword puzzle, watching children playing round, listening to the gentle patter of raindrops and satisfactory outcome of cooking each dish! In spite of childish bouts of ill temper and impulsive behaviour there certainly is a childlike glee in flying hither and thither like a little bird. No specific goals to achieve, no unfilled mission to lose sleep on- in short the yoke of life feels lighter. Is this state of aloofness the 'vanaprastham' spoken of by sages? Whatever it is let life roll on at this same pace and come to a peaceful end!

விடுதலை

வைக்கும் இடத்தில் வைக்கும்
வகையும் வழியும் மறக்கலாமோ
விழ மறுக்கும் காய்ந்த சருகினை
வைத்தனர் முதுமக்கள் தாழிக்குள்
வேண்டும் அந்த விவேகம் நமக்கும்
வருமா அந்த விடுதலை மீண்டும்

பால் குக்கர்

பொங்கிடுதே பாலும் கவனம் சிதறினால்
தீய்ந்த வாடை அபாய மணியாய் அழைக்க
அணைந்த அடுப்பும் வீணாய் போன பாலும்
சவாலாய் வெருட்ட பாலை மறுபடி காய்ச்சி
அடுப்பைக் கழுவி துடைத்து இடுப்பொடியுமே
விசிலடிக்கும் பால் குக்கர் நல்ல மாற்றாகுமே

நிலவரம்

மின்னஞ்சலை கற்பனை கூட பண்ணவில்லை
காசிக்கு தொலைபேசி தொடர்பையே அதிசயமாய்
களிப்புடன் யோசித்தான் முண்டாசுக் கவிஞன்
தீர்க்கதரிசியென்கின்றோம் அதில் உண்மையுளதோ

ஐயோ பாவம் அப்பாவி பாரதி அவனுந்தான்
மனதில் எதை நினைத்தானோ ஏன் சொன்னானோ
அச்சமும் நாணமும் பெண்டிர்க்கு வேண்டாமென்று
பிள்ளையார் பிடிக்க குரங்காய் போனதே

முட்டிக்கு மேலே குட்டை பாவாடை
தோள்பட்டைக்கு கீழே மேலாடை
வளை தொலைத்து மூளியாய் கைகள்
வெறிச்சென்ற பொட்டில்லா பாழ் நெற்றிகள்

பிடரி மயிர் சிலுப்பும் காட்டுக் குதிரைகள்
பிறன் மனை நோக்கும் சிவந்த சேல் விழிகள்
கடிவாளம் போட்டிட வேண்டாமிவர்க்கு
கட்டுப்பாடென்பது வேம்பாய் போனதின்று

ஆணைப் போல் அவளும் இங்கே சிரைக்கிறாள்
வாகனமோட்டி சாலைகளில் விரைந்து பறக்கிறாள்
இச்சைகளின் பின் சென்றிழிந்து கொண்டிருக்கிறாள்
இலக்கணம் புதிதாய் எழுதிடத் துவங்குகிறாள்

கைப்பாவையாய் கைதியாய் இருந்தவள் கையில்
விளையாட்டுப் பொம்மையாகின்றான் ஆடவனின்று
பழி வாங்கும் படலம் துவங்கிவிட்டதோ
பாட்டன் பூட்டன் பாவம் பேரன் மேலோ

மேளதாளத்தோடு உறவுசனத்தோடு சென்று
மணமகன் பரிசம் போடுவான் விமரிசையாய்
மறுநாள் அவனை அழைத்து நீயாய் விலகிவிடு
எனக்கொரு காதலன் இருக்கின்றான் என்பாள்

அவளை நல்லவளாக்குகிறாள் இன்னொருத்தி
ஆண்பாவத்திற்கு அஞ்சாத அஞ்சன விழியாள்
மணவறை வரை அழைத்து வந்து மாலை சூடி
பள்ளியறையில் அவனுக்கு பெப்பே காட்டுகிறாள்

மாற்றானை மனதில் வரித்தவள்
விடுதலை தந்துவிடு என்கிறாள்
விலையாய் லட்சங்கள் கேட்கிறாள்
பாதகி இவளோ கொல்லிப்பாவை

அவளைப் பெற்றவளோ பெரும் பாதகி
பரப்புவாள் சேதி ஆண்மையில்லையென
சட்டமும் சுற்றமும் சாதகமாகிவிட
சதிராடும் அரக்கிகளை கண்டோமே

முட்டையிட வெறுக்கும் இக்கோழிகள்
பதறாது பகல் கொள்ளை அடிக்கையிலே
ஒன்றின் பின் போடும் முட்டைகள் ஏராளம்
மனத்துணிவில் துணி துறத்தலில் தாராளம்

இல்லத்தரசி பட்டம் வேண்டாமடா
இல்லிலிருந்து நீயே இனி நடத்தடா
புதிய வேடம் ஏற்க பொறுப்பாய் வாடா
உன் பால் மனம் எனக்கு வசதியடா

பகலில் உழைத்த களைப்பைக் களைய
இரவில் பப்பில் களித்து வருவேனடா
விசையுறும் பந்தாய் நான் ஆனேனடா
வெளியூரும் வெளிநாடும் அழைக்குதடா

விரல் நுனியில் உலகை ஆள்வேனடா
வேண்டிய சுகமெல்லாம் காண்பேனடா
என் வழி தனி வழியென உணர்வாயடா
தலையிட்டால் உன் தலை இருக்காதடா

கண்ணும் காதும் கூச வேண்டாம்
பார்த்துக் கேட்டுப் பதற வேண்டாம்
மடிந்து போகட்டும் பழைய மகிமைகள்
மரத்துப்போகட்டும் மனித உணர்வுகள்

இன்றைய உண்மை நிலவரம் இதுதானே
ஊடகங்களதை உரக்கச் சொல்கின்றனவே
விளக்கின்று கொடிய விலங்கானது
நாடும் திக்குத்தெரியாக் காடானது

மன்றத்தில் வீச மறந்த தென்றலும்
கூட்டில் கூவ மறுத்த குயிலும்
இயற்கை விதி தாண்டிய விளைவுகளே
இதனால் கதி கலங்கும் பூலோகமே

தவறன்றோ

தவறன்றோ மேற்கில் சூரிய உதயம் தேடல்
கருத்த பாறாங்கல்லில் நார் உரிக்க எண்ணுதல்
வஞ்சகர் நெஞ்சில் ஈரம் சுரக்கக் காத்திருத்தல்
தீர்வுகள் காலத்தே வருமென நம்பாதிருத்தல்

பெண்

பயனில்லா ஓட்டம்
பொருளில்லா ஆட்டம்
இங்கிருந்து அங்கே
அங்கிருந்து இங்கே
மாற்றி மாற்றி உதைக்க
மைதானம் முழுக்க ஓடி
களைக்கும் பந்தல்ல பெண்
பந்தயத்தில் வெல்லவோர்
பகடைக்காயுமல்ல அவள்
வாசலில் கிடக்குமோர்
மிதியடியுமல்ல அவள்
தன்னைத் தேய்த்து மணக்கும்
சந்தனந்தான் ஆனாலும்
தன்னை எரித்து ஒளியாகும்
மெழுகுவத்தியேயானாலும்
தகதக்கும் தங்கத் தகமை
தன்னிகரில்லாத தாய்மை
கொண்டவளை குலவிளக்கை
கொண்டாடுவாயா பந்தாடுவாயா
கொக்கரிக்கும் மூட ஆணினமே

கோகுலம்

எங்குண்டு நல்ல குதூகலம்
கண்ணனின் கோகுலம் எது
களியாட்டங்களின் களம்
குழந்தைகள் வாழுமிடமது

சொர்க்கம்

தெரியுமோ சொர்க்கம் லேசாய்
தூறல் தொடர்ந்து கேட்கையில்
இதமான இனிய நினைவுகளில்
சுகமாய் போர்த்திய போர்வைக்குள்

காண்பீர்

காண்பீர் தெளிவாய்
உமது முகத்தை
உலகக் கண்ணாடியில்
உணர்வீர் உண்மையை

காண்பீர்

காண்பீர் தெளிவாய்
உமது முகத்தை
உலகக் கண்ணாடியில்
உணர்வீர் உண்மையை

அன்னையரே

படைப்பீர் அறுசுவை உணவு
பலகார வகைகள் ஒரு நூறு
பரிமாறும் பாங்கும் ஓர் அழகு
பாலகரை வளர்க்கும் அன்னையரே
பாசமெனும் நெய் விட்ட விளக்காய்
பரிமளிக்கச் செய்தீரே உயிரையூட்டி
பரவசமாய் பல்சுவை கதை சொல்லி
பகலவனாய் பலவானாய் திருமகவை
பிரகாசிக்க வைக்கும் வித்தகரே
பல கோடி தீபங்களாய் ஒளிருங்கள்

சுகமே

தொலைகின்றன அலுப்பும் அசதியும்
பின்னணி இசையாய் சாரல் கேட்க
மெல்ல உறக்கம் இமைகளை அழுத்த
கண்விழிக்கும் காலை மெத்த சுகமே

இரையாகும்

இரையாகும் துளி சத்தமும் துண்டு காட்சியும்
ஐம்புலன் வழி செல்லும் அத்தனையும் மேலும்
கூரான இளம் மூளைத்திறனும் கற்பனாசக்தியும்
விழுங்கும் நம் சிறு மழலை செல்வங்களுக்கே

முதுமரங்கள்

தள்ளிவைப்பர் தள்ளாத வயதை
தவிர்க்க முடிந்த தயங்கங்களை
தொடர்ந்து இளமை காக்குமிவர்கள்
துளிர்களுடனிசையும் முதுமரங்கள்

கனி

பெறுவாய் பேறுகளென்று
பிறக்கும் போது சொன்னது
பொன்னான தேவதை ஒன்று
பின்னால் தொடரும் நிழலாய்
பொறுமையாய் அதை கவனி
பெருமையே பறிக்கும் கனி

நாளைக்கு

மனது குதிக்கிறது குரங்காய்
குதூகலிக்கிறது குழந்தையாய்
குழந்தைகளுடன் கும்மாளந்தான்
காவேரிக்கரையில் இயற்கை மடியில்
களிக்கும் திட்டமிருக்கு நாளைக்கு

மாயமிது

குடுக்கணும் வாங்கிய கடனை வட்டியோடு
வானம் நினைத்தது மிக்க கரிசனத்தோடு
நீண்டன நீர்க்கோடுகள் வெள்ளிச் சரம் சரமாய்
நெளியாத நேர்கோடுகள் அத்தனையும் அம்பாய்
நளினமான வயலின் இசையாய் வருட சாரலாய்
நந்தியின் கை மத்தளமாய் சண்டமாருதமாய்
மண்ணும் குளிருது மனமும் சிலிர்க்குது
மறுபடியும் மறுபடியும் நிகழும் மாயமிது

வளர்ப்போம்

பண்புகளாம் நறுமணங்களாம்
பரிமாணங்களாம் வண்ணங்களாம்
பூவனங்களாம் உள்ளங்களாம்
பார்த்து பார்த்து வளர்ப்போம்

பாசாங்கு

பசித்திருக்கிறான் கனவுகளுடன்
ரசித்திருக்கிறான் கண்களிரண்டால்
காத்திருக்கிறான் கனி பழுப்பதற்கு
பாத்திருக்கிறான் பொல்லாத பாசாங்கு

இணைய தளம்

நானே இதை நம்பவில்லை
நினைத்தே பார்த்ததில்லை
நிகரில்லா இணைய தளம்
நித்தம் எனை ஈர்க்குமென்று
நீண்டு விரிந்ததிந்த வலை
நீர் நிலம் தாண்டிய நட்பலை
நன்மை தீமையின் கலவை
நல்லதை அறிவது கலை

கருத்தே

கருத்தே ஏன் மறைந்தாய்
கண்ணாமூச்சி ஆடுகிறாய்
கவிதையை மறந்தாய்
கதையை துறந்தாய்
காட்டுக்குள் போனாயோ
கருமேகம் புகுந்தாயோ
கருவாய் வளர்வாயே
காத்திருப்பேன் நான்

அந்தாதி

அந்தாதி பாடிக் களிப்பது
அந்தி மாலை பொழுதுக்கு
அத்தனை உவப்பானது
அவ்வப்போது நாங்கள் கூடி
அற்புதமான பாட்டுக்களை
அள்ளி விடுவது குதூகலம்
அங்கே வயது வரம்பின்றி
அழகிய நிலவொளி நிரம்ப
அரங்கேறும் கொண்டாட்டம்
அன்பான குடியிருப்பிலுண்டு

சந்தேகம்

சிதறாட்டம் பெண்ணின் சிந்தனையில்
சிரித்தால் ஏன் சிரித்தாய் என்கிறாள்
சினந்தால் முகம் கருத்து வாடுகிறாள்
சந்தேகம் பேயாய் அவளை ஆட்டிட
மனக்குரங்கு கிளைக்குக் கிளை தாவ
மணவாளன் பாடுதான் திண்டாட்டம்

பச்சை முகங்களிலே

வாழ்கிறாயா நலமாய்
தண்ணீர் போதுமா
வெளிச்சமும் நிழலும்
சரியாய் கிடைக்கிறதா
காலையில் விழித்ததும்
பாசமாய் கேட்கிறேன்
வாசலில் வளர்க்கும்
அத்தனை செடியிடமும்
பச்சை முகங்களிலே
எத்தனை பரவசம்

அபூர்வம்

நல்லோரால் நாடும் வீடும் சிறக்கும்
எல்லா கிழமையும் பண்டிகை ஆகும்
அவரோ மிக அரிதாகவே அவதரிப்பர்
அதிசய நிகழ்வாக அவர் தோன்றுவர்
நாள் மாதம் வருடம் மூன்று எண்ணும்
பத்தென அழகாய் அரிதாய் நாட்காட்டியில்
நாளை நாம் காணும் அபூர்வம் போலவே

நல்ல இனம்

நல-விரும்பியோரையே முதலில் பார்க்கலாம்
விபத்து இயற்கை சீற்ற அழிவு கொடிய இழப்பு
ஏற்பட்ட அடுத்த கண்மே சடுதியில் களமிறங்கி
களைப்பின்றி உழைக்கும் அந்த நல்ல இனம் வாழ்க

உண்மையிது

தகுமோ என்று யோசிக்கவில்லை
தைரியமாய் இரு முதிய தோழிகள்
அங்காடித் தெருவில் அலைந்து
அதையும் இதையும் வாங்கி
மனம் போல் உல்லாசமாகவே
பொழுதையும் காசையும் கரைத்து
பை நிறைய பொருள் சுமந்து
வீடு திரும்புகையில் களைப்பில்லை
ஆண்களோடு செல்வது தொல்லை
அனுபவம் இனிதாய் இருப்பதில்லை
புரியாத உண்மையிது அனைத்து
பெண்களும் ஒருமனதாய் சொல்வது

செல்லங்கள்

இன்பமே என் வீட்டில்
காதல்பறவைகள் காட்சி
வித வித வண்ணங்கள்
சளசள பேச்சுக்கள்
துருதுரு பார்வைகள்
அழகான கொஞ்சல்கள்
ஊஞ்சல் ஆட்டங்கள்
பல வித சப்தங்கள்
சின்னஞ்சிறு கிளிகள்
கூண்டுச் செல்லங்கள்

உவமை மயக்கம்

நட்சத்திரம் என்றால் வைரம்
குழந்தை பாடும் பாட்டிலே
பாரதிக்கோ வெறும் வைரமல்ல
கருநீலப் பட்டுப் புடவையில்
பதித்த நல் வைரமாம் அது
கண்ணம்மாவின் கரிய விழி
அதன் சுடர்தான் சூரியசந்திரர்
என்னே மயக்கமது மயக்குது
கவியின் உவமை மயக்கம்
தருதே தனிக் கிறக்கம்

வியப்பின் விளிம்பில்

ஏது பண்டிகை என்று
என்னுள்ளே குழப்பம்
வழியெங்கும் வாழைமரம்
வீதியெல்லாம் குதூகலம்
அதற்குள் சித்திரையா
திருவிழா வந்துவிட்டதா
மெல்ல உறைத்தது அது
எந்திரன் வெளியிட்ட நாள்
ரசிகர்கள் கொண்டாட்டம்
வியப்பின் விளிம்பில் நான்

வரமா

சாபமோ வரமோ
நீண்டுவிட்ட ஆயுள்
நரைத்த முடியும்
உதிர்ந்த பல்லும்
உளறும் சொல்லும்
சுருங்கிய தோலும்
வற்றிய முகமும்
அழகின் அழிவே
அதைவிட பெரிதே
நோயும் வலியும்
தேய்ந்த எலும்பில்
குறுகிவிட்ட குடலில்
மங்கிய பார்வையில்
மந்தமான செவியில்
முடங்கிய நிலையில்
வெறித்த அமைதியில்
ஒருவித வெறுமையில்
உள்மன தனிமையில்
வைத்திய செலவில்
வேற்றிட நிழலில்
விளங்காத கலக்கத்தில்
வரமா ஆயுள் நீழ்வது

அன்பு

அன்பு என்ன மனதில் ஊற்றோ
இறைக்க இறைக்க ஊறுமோ
குறையாது தினம் வளருமோ
வருந்தாது பாரம் தாங்குமோ
உறங்காது இமைக்குள் காக்குமோ
தேடாது தானாய் வந்த வரமோ

நிலவோடு

அமெரிக்காவால் நிலாவுக்கு ஆளை அனுப்ப முடிந்ததிப்போ
ஆனா எங்க ஊரு பாட்டி அங்கே எப்பவோ குடியேறியாச்சே
வெள்ளிக்கிண்ணத்தில் பாலன்னம் உண்ணும் பாலகர் பார்த்திட
கண்ணுறங்கும் முன் கேட்டு கிறங்கிட நாம் சொல்லும் கதை
அன்று வந்த அதே நிலவு இன்று காணும் காட்சி வேறென
கவிதை வரிகள் படைக்கும் பழைய உறவு நமக்கு நிலவோடு

மாதரே

மாதரே ஆதாரம் என்றும்
மரத்தின் ஆணிவேராவார்
சகடம் சுழல அச்சாணியே
மக்களைப் பெறுவதாலும்
வணிகம் வளரச் செய்வதாலும்
சேலை நகை முகப்பூச்சு
கடைச் சரக்கு அத்தனையும்
விற்றுப் போவது அவராலே

மீனாச்சிக்காக

மீனாச்சிக்காக ஊரெங்கும் திருவிழா
மல்லியப்பூ மணக்கும் சித்திரையிலே
மாசி வீதியிலே தினமும் ஊர்கோலம்
மனசெல்லாம் நிறைஞ்சிருக்கும் காலம்
அன்புத் தங்கச்சிக்கு சீரோடு வர்ராரு
அண்ணன் அழகரு வைகை ஆத்தோட
கொட்டிக் கிடக்கு பவுர்ணமி நிலா
கூடிக் கிடக்கு பல ஊரு சனம்
பந்தல் போட்டு அன்னமும் பானமும்
பரிமாறும் பஞ்சமில்லா பக்தியிருக்கு
வெள்ளந்தியா திரியுது கூட்டமிங்கு
வெல்லமா இனிக்குது ஆத்தா ஆட்சி

மீண்டும்

சின்னக்குழந்தையின் சிமிழ் வாய் சிரிப்பில்
சிக்கனமில்லை பாகுபடுத்தும் பாவமில்லை
கொஞ்சும் மொழியில் கெஞ்சும் விழியில்
கொஞ்சம் கூட வஞ்சமில்லை நஞ்சுமில்லை
சின்னத்தலையில் தீய சிந்தனையில்லை
சீண்டிப்பார்க்கும் சின்னத்தனமில்லை

சூதுவாது தெரியாத பருவம்
கள்ளம் கபடு அறியாத உள்ளம்
எவரையும் எதையும் நம்பும் எளிமை
அழகான அமுதான அஞ்ஞானம்
ஆவலை மறைக்கத் தேவையில்லை
அன்பை மறுக்கத் தோன்றுவதில்லை

எழுதாத வெள்ளைக் காகிதம்
பிசையக் காத்திருக்கும் களிமண்
உளியால் செதுக்கிடவோர் சிற்பம்
இறைவன் எழுதிய அற்புத நவீனம்
விதியின் மதியின் கையிலோர் விடுகதை
வினையும் விபரமும் கலக்கும் தொடர்கதை

வளர வளரத் தேயும் அதிசய நிலவு
பழகப் பழக மாசுறும் அனுபவ உலகு
சறுக்கல்கள் சமரசங்கள் பல கண்டு
சர்க்கரையோ உப்போவென மயக்கம் கொண்டு
கருப்போ வெள்ளையோ எதுவென கலங்கி
சம்மதமில்லாப் பல கரைகளில் தங்கி

ஏன் வளர்ந்தோம்? எப்படி திரிந்த பாலானோம்?
இழந்த பரிசுத்தம் நிரந்தரமானதோர் இழப்போ?
இறைவன் கருணைக்கு எல்லையில்லை
இயற்கையில் எதுவும் இறப்பதில்லை
துவக்கத்தைத் தொட்டு முடியும் வட்டம்
மீண்டும் குழந்தையாகும் முதிய கட்டம்

பொக்கை வாயிலே வெள்ளை சிரிப்பு
பிரம்மானந்தத்தின் வழி வந்த களிப்பு
நினைவில் எதுவும் நிற்பதில்லை
நிலையாய் எதிலும் நாட்டமில்லை
நேற்றும் நாளையும் பொருட்டில்லை
நின்று போயிருக்கும் காலக்கடிகாரம்

தேன்

திண்ணம் மனதின் குணம்
எண்ணம் கவரும் மணம்
வண்ணம் பலவும் கூடும்
கிண்ணம் வழியும் தேன்

பொய்யுலகின் பொழுதுபோக்குகள்

ஏழ்மையறியா இந்திரலோகம் படைத்தேன்
தங்கக்காசு அங்கே கொட்டுது மழையாய்
மாடி வீடுகள் கேளிக்கைகள் பூங்காக்கள்
காய்த்துத் தொங்கும் கனிமரங்கள் காணீர்
எத்தனை பூக்கள் தாவரங்கள் குளிர்ச்சியாய்
வழுக்கும் தார் சாலைகள் மாநகரந்தன்னிலே
எந்நேரமும் மக்கள் கூட்டமாய் நடமாட
அவர்களையெல்லாம் அன்பாய் நான் வரவேற்க
உற்சாகம் பெருக மேலும் மேலும் வளர்கிறது
கற்பனை கலந்து உருவாகும் அழகோவியமாய்
காலம் போவது தெரியாமல் மூழ்கினேன்
பொய்யுலகின் பொழுதுபோக்குகள் அற்புதம்
இணையத்தில் விளையாடும் சிறுமியானேன்

சொர்க்கம்

சுகமே தனிமை
கையில் புதினம்
கொறிக்க பக்கோடா
குடிக்கத் தேனீர்
பின்னணியில் இசை
பதமான வானிலை
பதறாத சூழ்நிலை
ஓய்வும் சொர்க்கம்

மீண்டுமொரு வசந்தம்

முன்னம் பார்த்த முகங்களா இவை
முதிர்ச்சியின் அடையாளம் எத்தனை
மூப்பின் தப்பாத பல அறிகுறிகள்
மூக்குக்கண்ணாடி நரைத்த தலை
மறைந்துவிட்டனவே கொடியிடைகள்
மறக்கவில்லை நளின நடை உடை
மனம் திறந்த கள்ளமில்லா கதைகள்
மடைதிறந்த வெள்ளமாய் வார்த்தைகள்
மலரும் நினைவுகளில் அருவிக்குளியல்
மாதங்கள் போலாயின வருடங்கள்
மாயையாய் திரும்பிய பள்ளிநாட்கள்
மணந்தது நாற்பத்தியெட்டாண்டாகியும்
மறுபடியும் தோழியர் சந்தித்தபோது
மீண்டுமொரு வசந்தம் அன்று பூத்தது

தாயே

தாயே உன் தலையில் அணிய தொப்பிகள் எத்தனை
தாரமானாய் கணவனானான் உன் முதல் குழந்தை
பதவி உயர்வுகள் பல பெற்றபின்னும் வளர்கிறாய்
தோழியாய் தாதியாய் ஆசானாய் ஆலோசகனாய்
ஆலமரமாய் நீ குடை விரிக்கிறாய் அந்நிழலிலே
சுற்றம் மொத்தமும் அங்கே சுகமாய் சுவாசிக்குதே

காகிதக்குப்பைகள்

கருத்தே இல்லாத கதைகள்
கற்பனை வற்றிய புனைவுகள்
குணம்கெட்ட பல போக்குகள்
காண்பீர் காகிதக்குப்பைகள்

நல்ல கருவி

கோலே ஆட்டுவிக்குது குரங்கை
வீட்டுப்பாடம் எழுதும் குழந்தையை
இசைக்கின்ற ஒரு வாத்திய குழுவை
இடையர் மேய்க்கும் கால்நடையை
காவலரிடம் மாட்டிய கயவாளியை
கோலே வழி நடத்துது குருடரை
கூடிப் பாடி மகிழும் குமரியரை
உண்டோ அது போல் நல்ல கருவி