அவசர சிகிச்சை

க்ளூக்கோஸ் பெண்ணே
ஸ்டீராய்ட் கண்ணே
பந்தயக் குதிரையாய்
பல்ஸ் எகிறுதே
அவசர சிகிச்சை
அளிக்காவிட்டால்
உயிர் பிரியும் உடனே
பாடியாய் மாறிடுவேன்

கவசம்

மாது அணிகிறாள் கவசம்
கமழுது அவள் தனி வாசம்
வாய் கூசாமல் ஆண் வீசும்
அதே பழைய அசிங்க வசனம்
இன்னுமா அவளுக்கு காது கூசும்
அமைதியும் அறிவும் அவள் வசம்

ஒரு கதை

சுவாரஸ்யமாய் இருந்தது ஒரு கதை
வலை மனையில் உலா வந்த கவிதை
பாராட்டத்தெரியாத புருஷன் ஒருவன்
பொழுதுக்கும் புகழ்ந்தான் பெத்தவளை
மட்டம் தட்டியதில் நொந்த பெண்டாட்டி
அவன் அம்மா செய்யாத ஒன்றை சிறப்பாக
செய்திட வீறு கொண்டு எழுந்தாள் ஒரு நாள்
ஓங்கி அவனை அறைந்துவிட்டாள் கன்னத்தில்

ஒலிகள்

ஒலியின் மொழிக்கு உண்டோ அகராதி
உணர்த்தும் பொருள் உண்டே பல நூறு
உம் என்று பெண் உதிர்க்கும் ஒரு சத்தம்
எச்சரிக்கை மணியடிக்கும் ஆண் மனதில்
ஆ என்றால் அர்த்தங்கள் ஓர் ஆயிரம்
ஏற்றி இறக்கினால் பல உணர்வை சொல்லும்
ஓ என்னும் ஒலிக்குள் ஒளிந்திருக்கும்
வார்த்தையில்லா வலுவான பல சேதி
வக்கணையாய் வரி வரியாய் பேசாமல்
இணைக்கும் பாலம் ஒலிகள் ஆதி முதலாய்

உறவு

மனப்பூர்வத்துடன் இருவர் இணைவர்
அக்னி சாட்சியாய் நிறைந்த நன்னாளில்
மங்கல நாண் சூட்டி மஞ்சள் திலகமிட்டு
அவை நிறைந்த சுற்றம் உறவின் முன்
மாலை மாற்றி பூரண சம்மதம் சொல்லி
ஆசீர்வாதமுள்ள தேவன் திருச்சபையில்
மோதிரம் அணிவித்து இணைந்திடும் உறவு
முற்றாய் முடிவது பதிவாளர் அலுவலகத்தில்

விழாக்கள்

சமயங்களில் பூசப்பட்ட வண்ண சாயங்கள்
விதைத்து வளர்ந்த ஏராள சம்பிரதாயங்கள்
மதியை மயக்கி இயந்திரமாக்கும் சக்திகள்
வரிசையாய் வருடம் முழுக்க விழாக்கள்
வரண்ட வாழ்வில் மாயக் கவர்ச்சிகள்
மேன்மை பெற உதவாத மார்க்கங்கள்

பதிகள்

அவருக்கு கொத்தமல்லி துவையல் பிடிக்கும்
தலை நிறைய மல்லிகைப்பூவை சூட்டி
தழையத் தழைய பட்டுடுத்தினால் பிடிக்கும்
காப்பியில் சீனி தூக்கலாய் இருக்க வேண்டும்
கலைந்து கொண்டிருக்கும் அந்த நாள் சித்திரம்
காணாமல் போய்க்கொண்டிருக்கும் பழைய பத்தினிகள்
அவளுக்கு காப்பி மிதமான சூட்டில் இருக்க வேண்டும்
உடுப்பை சுருக்கமின்றி தேய்த்து வைக்க வேண்டும்
அவள் பேசும் போது குறுக்கிடக்கூடாது சொன்னதை
சிரமேற்கொண்டு கச்சிதமாய் முடித்திட வேண்டும்
கூடச் சென்று வாங்கியதை சுமந்து வரவேண்டும்
கொடுத்துவைத்தவர்கள் பூரிப்பில் இன்று பதிகள்

அறிவிலிகள்

தொடரினிலே எண்ணற்ற கண்ணிகள்
பொருளுள்ள ஆதாரமான காரணிகள்
ஓரிழையில் கோர்த்த உயிரினங்கள்
அழிக்கக் கிளம்பிய நாம் அறிவிலிகள்

மச்சினி

மச்சினி பாவம் கத்தி அழுவுறா
கண்ணீரை அருவியா கொட்டுறா
கையைக் காலை உதைக்கிறா
குஞ்சுப் பாப்பா கன்னத்தை
கொஞ்சிய மச்சானின் மீசை
குத்துனதுதான் குத்தமா போச்சு

முடிந்தது

நாடகமும் முடிந்தது
திரையும் விழுந்தது
கூட்டம் கலைந்தது
அடுத்த வேலை என்ன
அடுப்பில் உலையை வை
இருப்பவர் வயிறை கவனி

முதல் பனி

பாடம் படிக்கும் மாணவியாய்
பாச மகள் பகிர்ந்து கொண்டாள்
பரவசமான முதல் பனி மழையை
பூப் போல் கையில் விழும் வடிவம்
பொலிவாய் செதுக்கிய நட்சத்திரம்
பொசுக்கென கரைந்துவிடும் மாயம்
பொம்மை மனிதன் செய்யும் கூட்டம்
பாகுபாடின்றி பெரியவரும் சிறாரும்
பளிங்கு போல் எங்கும் ஒரு நிர்மலம்
பரிசுத்தமான நிகழ்வதுவோர் அதிசயம்
பன்முக இயற்கையின் தூய தரிசனம்
பரவிக்கிடந்தது அங்கே ஒரு பயபக்தி

இல்லறவியல்

உரைப்பாள் பல கதைகள்
கரைப்பாள் பாவி மனதை
மாமி நாத்தியுடன் மனைவி
பிணக்கின்றி வாழ முடியாதா
இல்லறவியல் அறியா பாமரன்
பல கலை கற்றும் கல்லாதவன்

உறுத்துகிறது

உறுத்துகிறது சிறு தூசு கண்ணுக்குள்
உண்ட ஒரு துணுக்கு பல்லிடுக்கில்
உதித்த ஒரு சந்தேகம் மனதில்
உள்ளிருந்து உயிர் வதைக்கும்

தண்டனை

பிழை இருந்தது மன்னன் தீர்ப்பில்
விலை தந்தது மதுரை மாநகரம்
நிழலை போல் தொடருமே எந்நாளும்
தவறின் பின்னே தவறாத தண்டனை

உஷாரு

லிஃட் கேட்ட விரல் வெண்டைபிஞ்சென்றால்
மவனே உஷாரு நேரமோ நட்ட நடு நிசி பாரு
ஐவேயில அழகான மோகினி பிசாசுகளும்
சிங்காரிச்ச ரத்தகாட்டேரிகளும் நிக்குதாம்

நித்திரை

நித்திரை வருவதில்லை
குத்துப்பட்டவனுக்கும்
குறை வயிற்றுக்காரனுக்கும்
குற்றம் புரிந்தவனுக்கும்
பிறழாத நெறி கொண்டவன்
படுத்தவுடன் உறங்குவான்

யோகமில்ல

நடிப்பு அத்தனையும் நடிப்பு
மகனிடம் பசப்புறா மாமியா
மண்டூகமாய் நம்பும் மனுஷன்
மாட்டிக்கிட்டு முழிக்கிறா பாவி
முக்காக் கிழவிக்கு யோகமில்ல
முடிஞ்சிக்க முடியல முந்தானியில

அட்டைக்கத்திகள்

ஆண்கள்தான் இங்கு ஆழ் உறக்கத்தில்
சுற்றும் பூமியில் எத்தனை சுழற்சிகள்
ஆயின் இவரோ கிணற்றுத்தவளைகள்
காண்பது மிடுக்கான மிராசுக் கனவுகள்
வீசுவது அதே ஆபாச வசவு வார்த்தைகள்
அரதப்பழசான அந்த ஆணாதிக்க ஆயுதங்கள்
அவையோ இன்று வெறும் அட்டைக்கத்திகள்
எப்பவோ தொலைந்தன தொழுவத்து மாடுகள்

ஒரு தோள்

கூட்டம் வேண்டுமா கொண்டாடிக் களிக்க
அணிகலன் அலங்காரமுடன் அளவளாவ
அறுசுவை விருந்துண்டு மகிழ்ந்திருக்க
மனம் லேசாகி கவலைகள் மறந்துவிட
தன்னம்பிக்கையும் தெம்பும் ஊற்றெடுக்க
போதுமே அழ ஆதரவாய் ஒரு தோள்

பாவி மனிதன்

எங்கே உளது உணவென்று
உயிரினங்கள் முகர்ந்துவிடும்
வண்டறியும் தேன் இருக்கும்
மலர்களின் இருப்பிடம்
வீசும் நறுமணத்திலே
இரவு மலர்களின் வெண்மை
எளிதாய் கண்டுபிடிக்கவே
தேனை கொடுப்பதின் விளைவு
மகரந்த சேர்க்கையல்லவோ
தானும் பிழைத்துப் பெருகி
தன் சங்கிலி கண்ணிகளும்
வலுவாய் நலமாய் தொடர
அமைந்த அழகிய ஒழுங்கை
குலைக்கிறான் பாவி மனிதன்

நானாகத்தான்

நான் தான் முட்டாளோ
முதல் ஆளாய் வந்துவிட்டு
முழிக்கிறேன் நேரம் தவறாமை
மறந்த விழாக் கூட்டத்தினர் முன்
முதல் ஆளாய் கண்டிக்கிறேன்
கண் முன்னே அக்கிரமம் நடக்கையில்
மௌனமாய் மற்றவர் பார்க்கையில்
முதல் ஆளாய் கொதிக்கிறேன்
கலாசாரம் காற்றில் பறக்கையில்
கைதட்டி பிறர் அதை ரசிக்கையில்
கேவலமில்லை இந்த மௌடீகம்
நான் இருப்பேன் நானாகத்தான்

திரவியம்

புண்ணியம்தன்னைத் தேடித் தேடி
கோவில் கோவிலாய் சென்று
குளங்களில் தவறாது புனித நீராடி
திருவோடுகளில் சில்லறை வீசி
உண்டியலில் காணிக்கை செலுத்தி
பக்திப்பழமாய் பரவச கோலம்
நெஞ்சில் ஈரம் இன்றி அதிகாரம்
பொருளுக்கும் புகழுக்கும் பேராசை
பெருக்கியது பணமா புண்ணியமா
காலமறிந்து செய்யும் உதவி
ஓசையின்றி வழங்கிய நிதி
கல்விக்கண் திறக்க விரும்பி
பச்சை வளம் பூமியில் காத்து
தீய சிந்தனை செயல் ஒழித்து
தேடிய புண்ணியம் திரவியம்
தலைமுறைகள் அதில் வாழும்

சிறு மீன்

வேறு பக்கம் பார்க்கிறாள்
விட்டேத்தியாய் பேசுகிறாள்
வெறுப்பேத்துகிறாள் வீம்பாய்
வினைகாரியின் விளையாட்டிது
விழி பிதுங்கும் விபரீத சதுரங்கம்
விளங்கவில்லை அடுத்த நகர்வு
விக்கித்து வேர்த்து நிற்கிறேன்
வஞ்சியின் வலைக்கு தப்புவதுண்டோ
விலாங்கும் வஞ்சிரமும் வாளையும்
வினயமில்லா சிறு மீன் நான் பாவம்

இரவும் பகலும்

சோகம் அறியாவிடில் சுகம் இனிக்குமா
வெயில் இல்லாமல் நிழல்தான் குளிருமா
உப்பு உரைப்பில்லாமல் சமையல் ருசிக்குமா
இரவும் பகலும் வானத்தில் வருவதுண்டு
இடரும் இன்பமும் நாணயத்தின் இருபக்கமே
ஒன்றில்லாமல் ஒன்றுக்கு மதிப்பில்லையே

பக்குவம்

இருக்கும் இல்லத்தில் இன்பமும் ஒளியும்
பிறக்கும் ஒவ்வொரு ஆண்டும் நாளும்
புதிய வாய்ப்புகளின் அரிய பெட்டகம்
என்றெண்ணும் பக்குவம் கனிந்தபின்னே

இன்பம்

இருக்கிறதா இன்னும்
இடையினில் தேடல்
இடைஞ்சலாய் ஊடல்
இருவரின் விளையாடல்
இன்பம் திகட்டுவதில்லை
இயற்கை பின்னும் வலை