The Human Seasons

The Human Seasons

FOUR Seasons fill the measure of the year;
There are four seasons in the mind of man:
He has his lusty Spring, when fancy clear
Takes in all beauty with an easy span:
He has his Summer, when luxuriously
Spring’s honey’d cud of youthful thought he loves
To ruminate, and by such dreaming high
Is nearest unto heaven: quiet coves
His soul has in its Autumn, when his wings
He furleth close; contented so to look
On mists in idleness—to let fair things
Pass by unheeded as a threshold brook.
He has his Winter too of pale misfeature,
Or else he would forego his mortal nature.
-Keats.

மனித பருவங்கள்

வருட நீளத்தை நிறைக்கும் பருவங்கள் நான்கு
மனித மனங்களில் உண்டு பருவங்கள் நான்கு
தெளிவான புத்தி அழகத்தனையையும் அனாயாசமாய்
உள்வாங்கும் துடிப்பான வசந்தமுண்டு அவனுக்கு
பாதி செரித்த உணவாய் இளமை நினைவு தேனூறிக்கிடக்க
பசுவினைப் போல் சுகமாயதை அசைபோட விரும்புகிறான்
அவனுக்கு வாய்த்த வேனிற்காலத்திலே
உன்னத கனவிதில் கிடப்பதனால்
சொர்க்கத்தின் பக்கத்திலிருக்கிறான்
தனது இறக்கைகளை மடித்து
இளைப்பாறும் இலையுதிர்காலத்திலே
அமைதியான நீர் வளைவுகளை
கொண்டிருக்கும் அவன் ஆன்மா
மேகங்களைப் பார்த்துக் கொண்டு
சோம்பியிருப்பதும் நல்லவற்றை
வாசற்படியை ஒட்டியோடும் ஓடையைப் போல்
கடந்துசெல்லட்டுமென கவனியாதிருப்பதும்
போதுமென்று நிறைந்திருக்கும் மனது
சோகையான அலங்கோலமாய்
பனிக்காலமும் அவனுக்குண்டு இல்லையேல்
மனிதனென்ற அடையாளத்தையன்றோ
அவன் இழந்திருப்பான்