என் அஞ்சலி

பாடப் பிறந்தேன்

சிறகை விரித்தேன்

வானை வளைத்தேன்

என் இசை கொம்புத் தேன்

குழைந்தேன் கொஞ்சினேன்

இழைந்தேன் இளகினேன்

சிரித்தேன் சீண்டினேன்

சித்து வேலை செய்தேன்

இதய நரம்பை மீட்டினேன்

எல்லா உணர்வும் தொட்டேன்

தட்டி எழுப்பினேன் உற்சாகத்தை

தாலாட்டி உறங்க வைத்தேன் சோகத்தை

எழு ஸ்வர நாயகன்

நாத பிரம்ம வித்தகன்

இசையின் ரசிகன்

இமாலய சாதகன்

அடித்தேன் என்றும் ஆனந்த கும்மி

யாரோடும் சேரும் ஜோரான ரம்மி

திகட்டாத ராகங்கள்

தெய்வீக பாவங்கள்

தீராத விருந்துகள்

வற்றாத அருவிகள்

 

மூச்சு விடாமல் பாடினேன்

முழு வானை கடந்துவிட்டேன்

களைத்த சிறகை மூடுகிறேன்

களிப்புடனே தூங்கப்போகிறேன்

வீடு நோக்கி

துபாய் விமான நிலையத்தை அடைந்தவுடன் அம்மாவை அழைத்து கிளம்பி விட்டேன் என்று தகவல் சொன்னேன். அம்மாவின் குரலில் அப்படியொரு சந்தோஷம். அது என் காது வழியே நுழைந்து உடம்பு முழுக்க பரவி என்னை பரவசத்தில் மிதக்கச் செய்தது.

என் வாலிபத்தின் பல வருடங்களை வியர்வையாக்கி நிறைய சம்பாதித்துவிட்ட நிறைவோடு என் நாட்டுக்கு, என் வீட்டுக்கு, அந்த கதகதப்பான கூட்டுக்கு திரும்புகிறேன்.

நண்பர்களுடன் கும்மாளமாய் காடு கழனிகளில் கொட்டும் பருவ மழையில் குளித்து களித்து கொட்டமடிக்கப் போகிறேன். கனவுகளில் மூழ்கி விட்டதால் வழக்கமாய் விமானத்தில் சக பயணிகளை கவனிக்கும் ஆர்வம் கூட குறைந்திருந்தது.

இதமான குளிரும் வானத்தில் பயணிக்கும் சுகானுபவமும் முக்கால்வாசிக்கு மேற்பட்டோரை உடனடியாக உறங்க வைத்துவிடும். தூக்கம் வராமல் ஒரு வெளிநாட்டு மாது டிவியை போட்டு படம் பார்த்துக் கொண்டிருந்தாள்.

ஒரு வயதான பெண்மணி இறங்குவதற்குள் முடித்துவிட வேண்டுமென்ற குறிக்கோளோடு ஒரு நாவலை வாசித்துக்கொண்டிருந்தார். ஒரு நடுத்தர வயதுக்காரர் தீவிரமாக சுடோக்கு போட்டுக் கொண்டிருந்தார்.

ஒரு சின்னப்பையன் பகாசுர பசியோடு எதையாவது தின்றுகொண்டேயிருந்தான். ஜன்னலருகே அமர்ந்திருந்த யுவதி கண்களில் கனத்த சோகத்தோடு வெளியே வெற்றுவெளியை வெறித்துக்கொண்டே வந்தாள். அட்லஸ் போல் தோளில் பூமியை சுமந்து கொண்டிருந்தவளின் பாரத்தை வாங்கிக் கொள்ளுமாறு மனதுக்குள் பரமபிதாவிடம் விண்ணப்பம் வைத்துவிட்டு நான் என் கனவுகளில் மூழ்கினேன்.

ஊருக்குத் திரும்பியதும் செய்ய வேண்டிய வேலைகளை மனதுக்குள் பட்டியலிடத் துவங்கினேன். ஒரு குயர் நோட்புக் போதாது போலிருந்தது!

அம்மாவின் நாள்பட்ட மூட்டுவலிக்கு நல்ல வைத்தியம் பார்க்கவேண்டும். ஓயாது உழைக்கும் அப்பாவின் வேலைப் பளுவை குறைக்க வேண்டும். பழைய வீட்டை மராமத்து செய்து புதுப்பிக்க வேண்டும்.

எனக்கு திருமணம் செய்ய பெண் பார்த்து வைத்திருக்கிறார்கள். ஒரு லட்சிய ஆண்மகனாக என் மண வாழ்க்கையை நடத்த வேண்டும் என்பது என் அவா. அதற்கு நிறைய திட்டமிடலும் அதிக பொறுமையும் வேண்டும்.

நல்ல வேளையாக தங்கம் விலை கிடுகிடுவென உயரும் முன்னரே ஓரளவு நகைகளை வரப்போகிறவளுக்காக வாங்கிவிட்டேன். வீடு நிறைய பிள்ளைகள் இருந்தால் குதூகலம். ஆனால் நடைமுறைக்கு ஒவ்வாது.

இம்மாதிரியான பல்லாண்டு திட்டங்களில் என் சொந்த விருப்பங்கள் சில உண்டு. அதில் ஒன்று என்னதான் ஒரு சாமான்யன்தான் நான் என்றாலும் என் சுய சரிதையை எழுத ஆசையாய் இருக்கிறது. என் வாழ்க்கை அனுபவங்களை, அனுமானங்ளை, அபிலாட்சைகளை பதிவு செய்ய விரும்புகிறேன்.

நல்லெண்ணம் கொண்டோரை குழுக்களாக அமைத்து மரம் வளர்த்தல், குளம், குட்டை போன்ற நீர்நிலைகளை உருவாக்கி பராமரித்தல், சமூக விழிப்புணர்ச்சியை ஏற்படுத்துதல், ஆதரவற்றோரை, முதியோரை பாதுகாத்தல், அநியாயங்களை தட்டிக்கேட்டல் என நான் ஆற்ற விரும்பும் பணிகள் எண்ணிலடங்காது.

அடடா, என் கனவுகளில் மூழ்கியிருந்ததில் நேரம் போனதே தெரியவில்லை. ஊர் வந்துவிட்டது. விமானம் தரையை தொட்டுவிட்டது.

துரதிர்ஷ்டவசமாக நிகழ்ந்த விபத்தில் விமானம் இரண்டாக உடைந்துவிட்டது!

நான் எதிர்பார்க்கவில்லை இவ்வளவு சீக்கிரம் வீட்டை அடைவேனென்று!!!

பாரீர் பாரீர்

 பாரீர் பாரீர் பாரெனும் நாடகமேடையில்
பவுமானமாய் அரங்கேறும் பூனை நடையினை
திருப்தியின் திசை தெரியா பேராசைக்காரர்
ஈகையின் ஈரம் அறியா சுயநலவாதிகள்
பகையை மறைத்து பல்லை இளிக்கும் பாசாங்குக்காரர்
கண்ணை விற்று ஓவியம் வாங்கும் மூடர்கள்
கதையை திரித்து கல்லா கட்டும் ஊடகக்காரர்
விரசம் நாடும் சிற்றின்ப சித்தர்கள்
அதிகார மமதையில் ஆடும் அதிகாரிகள்
ஆன்மீக போர்வையில் திளைக்கும் காமுகர்
பண்பாடுகளை பறக்கவிடும் புரட்சியாளர்
உறவுக்கு புதுப் புது அர்த்தங்கள் சொல்லும் மேதைகள்
புனிதத்தை கடைச்சரக்காக்கும் பேதைகள்
தூண்டிலில் சிக்கும் மீன்கள் விளக்கில் வீழும் விட்டில்கள்
மக்கள் சேவை செய்ய வந்த பொய்யர்கள்
மந்தைகளாய் ஆக்கி கொழுத்த கபடதாரிகள்
கஜானாவை நிரப்புகின்ற சிறந்த குடிமகன்கள்
செல்ஃபோனுடனே வாழுகின்ற தனித்தீவுகள்
கொட்டிக்கிடக்கும் இயற்க்கை அழகை ரசிக்காத ஜன்மங்கள்
கணம் கணமாய் வாழ்க்கைத் தேனை ருசிக்காத ஜீவன்கள்
வேடிக்கை மாந்தரின் விந்தையான அணிவகுப்பு
கேளிக்கை ஆனதோ விலையில்லா வாழ்க்கையிங்கு

அனாத்மா

எந்த சித்தாந்ததிற்குள்ளும் சிக்கிவிடாமல் சௌக்கியமாக நழுவி ஓடிக்கொண்டிருக்கும் நான் இன்று முதன்முறையாக ‘அனாத்மா’ என்ற வார்த்தையை கீதை உரையில் கேட்டேன்! கிர்ரடித்த தலைக்குள் உதித்த கவிதை:

ஹே, ஆத்மாவே!

நிழலும் நிசமும் போல்

என்னோடு ஒட்டியிருப்பவனே!

நிச்சயமாய் சதிபதியாய்

நகமும் சதையுமாய் நாமில்லை

பசியறியாய் ருசியறியாய்

பனியில்லை வெயிலில்லை

கண்டித்தாயா கை தட்டினாயா

கூட அழுதாயா கூடி களித்தாயா

தாமரை இலை நீர் போல் நீ

ஒட்டாமல் ஒதுங்கி நிற்கிறாய்

லௌகீகத்தில் உருண்டு புரள்கிறேன்

ஒய்யாரமாய் மோன தவத்தில் நீ

பந்தபாசத்தில் பிணையும் ஏக்கம் எனக்கு

பரமாத்மாவில் இணையும் நோக்கம் உனக்கு

விசித்திரமான ஒட்டுண்ணியே உடும்பே

யாருக்கு வந்த விருந்தோ என இருக்கின்றாய்

வசிக்க ஒரு வாடகை வீடோ நானுக்கு

அனாத்மா என்னுடன் நீ உறைய காரணமென்ன

அகமெனை அழிக்க சதியோ

பிரம்மத்தில் சேரும் விதியோ

பெரிய கேள்விக்கு பதிலென்ன

சிறிய மூளைக்கு புரிவதெப்போ

All's well that ends well

 All's well that ends well

"Oh! My God!" squeaked the little mouse shivering in fear. He was unable to bear the angry glare of his master Lord Ganesha who held him in a tight clasp.

"You wretch! Do you realise the magnitude of the horror of what you have done?" thundered Lord Ganesha in uncontained wrath.

"I am innocent, my Lord! I did nothing!" implored the puny creature shaking all over in fear.

"Did nothing? you wicked liar! you think it is easy to hoodwink me? You think I don't know where you have been gallivanting?" roared Lord Ganesha with unabated fury.

The terrified mouse looked up with disbelief. The little mouse had never seen his master so enraged.

"When I saw you sneaking into Lord Rudhra's arsenal I thought you were again at your silly pranks."

"Believe me, my Lord! I went there only to play a little game of hide and seek with my friends! wailed the mouse pathetically.

"But what happened when you scampered all over the nooks and corners of that highly dangerous place? You toppled the Corona virus vial and broke it!"

The mouse bowed its head in shame in front of the omniscient Lord.

"You rascal! You not only broke the vial but rolled over the spilt contents before you made good you escape to Wuhan in China! You stupid brat, do you know how horrid your act is?" continued the Lord accusing the unsuspecting little mouse.

"The meat market was tempting me very much, my Lord. I just wanted to nibble at the fruit bat!" confessed the criminal.

"Huh! you despicable glutton! You are not satisfied with gobbling all the platefuls of laddus and modhagams my devotees offer me!"

The culprit remained silent being caught red-handed.

"Look at Wuhan! It is now like a war scene from a Hollywood horror movie!"

The mouse closed its eyes to shut out the scene!

"Thousands of sneezing, coughing, gasping people are hospitalised and treated by doctors and nurses round the clock!"

"Really I never meant any harm, my Lord!" pleaded the poor mouse.

"Shut up, you rogue! The hospitals were full too soon and make-shift beds were provided! And people continued to die in hundreds because there is no cure for this powerful virus!"

The mouse was overwhelmed with guilt.

But the Lord continued to vent his wrath, "The contagion spreads faster than wildfire, you fool! It cannot be contained easily. It spread far and wide wreaking havoc all the way. It travelled not only to Japan, Korea, Malasia and Singapore but also to all the Gulf countries, European countries, Canada and the United States!"

A painful sigh escaped from the Lord and he continued in an anguished tone:"All the precautions, masks, handwashing, social distancing and indefinite curfews could not control the deadly Corona's contagion!"

The mouse's beady eyes shone in utter horror and disbelief. Lord Ganesha continued in his booming voice:"Do you realise how badly you have wrecked the life of the people? Corona attacks mercilessly. Children and old people easily succumb to it! It is heartrending to see euthanasia being resorted to in Milan letting old patients die giving priority to young people when the hospitals were faced with the crisis of lack of facilities to accomodate the avalanche of patients!"

The Lord's voice was choked with emotion. After pausing for a while he continued:"Look at the lockouts! Educational institutions are closed. Office-goers are asked to work from home. Temples, churches and mosques are closed. Annual festivals are cancelled. restaurants, malls and departmental stores are closed. Planes, trains and buses haved stopped service. Curfew restraints have simplified marriages and funerals to drab affairs attended by about 15 people. And the saddest truth is Corona continues to hold the world at ransom. More and more people are getting infected and more and more deaths are reported."

Tears flowed down the eyes of the mouse who was stricken with remorse and guilt. He felt ashamed for having reduced the world to this hellish state.

The duo sunk in their own gloomy thoughts were taken aback by the sudden appearance of of Lord Rudhra in front of them.

"Hi, guys! what makes you both feel so tragic?" asked the Almighty his lips curled in a mischievous smile.

"My Lord! don't you know what is happening in the planet earth?" asked Lord Ganesha unbelievingly.

"Yes, I do, my son because it was I who willed it!" answered Lord rudhra very quietly.

"What? You willed this colossal depopulation? Why, dad? Why?" screamed Lord Ganesha.

"The people on earth needed a corrector, Ganesha. So, I sent Corona virus to cause great disater," calmly replied the Almighty God.

"I do not understand, my Lord! Will you please explain?" said Lord Ganesha submissively.

Lord Rudhra began to explain:"For the past few decades I felt unhappy seeing the people on earth going overboard with their ventures into science and technology. Extraordinarily excessive usage of electricity had very serious consequences affecting the people and the planet. they are too many and variegated like deforestation and increased radiation everywhere. Man in his supreme arrogance and ambition trespassed into the cosmos crowding the blanket of the planet with countless satellites. He grew more and more greedy to increase comforts and to indulge in carnal pleasures."

"Oh! I see!" put in Lord Ganesha after listening with rapt attention to what Lord Rudhra said.

The Lord continued:"All his motives were selfish. I wanted to send a leveller to show that regardless of culture, religion, occupation, financial position all are equal. I wanted man to understand the false borders he has put up are meaningless and that what affects one person has an effect on another."

"Wow! Exactly what Corona has been proving making a mockery of all political borders and making man to see brotherhood in dire situations," conceded Lord Ganesha.

"Listen! There is more!" continued the Almighty God, "I wanted man to know the value of health which he had started to neglect gorging manufactured foods and gulping down contaminated bottled water. food, water and medicine are the only essentials he needed and not all the materialistic acquisitions he was greedily making."

"Absolutely true proves the Corona experience! The compulsory lockouts and isolation have brought him back to wholesome, fresh, home-made food!" agreed Lord Ganesha.

"I wanted to pull him out of the cocoon of electronic gadget and spend quality time with his family," continued Lord Rudhra.

"Ya, ya! There is noticeable gadget deaddiction after the Corona attack," nodded Lord Ganesha.

"I wanted to teach him humility" asserted Lord Rudhra.

"Don't worry. corona has has punctured his ego, alright!" giggled Lord Ganesha.

"I wanted to give him a chance to be a nice person cooperating with his fellowmen and feel happy instead of being mean and selfish," added Lord Rudhra.

Lord Ganesha looked up at Lord Rudhra with awe and admiration.

Lord Rudhra continued, "I wanted him to see the earth is sick because of thoughtless deforestation, unplanned urbanisation, reckless destruction of the habitats of other living creatures which have every right to live freely and happily in their habitats. from the common sparrow to the arctic whale the whole food chain is facing danger from man. Many rare species of birds and animals are already extinct and many more are on the brink of extinction. Man must follow the policy of live and let live," said Lord Rudhra vehemently.

"Ah! the dolphins have come back to frolic in the Venice waters after continuous absence of the gondolas. Geese families now cross freely across the empty airport floors," exclaimed Lord Ganesha joyously clapping his hands.

"Ganesha, I have one last question to ask you. During these tough times of the global pandemic did you observe the general mood and behaviour of the people? Did they panic or maintained poise?" asked Lord Rudhra.

Ganesha replied: "In this era of communication even while in prolonged isolation with the availability of internet whatsapp, facebook and twitter became convenient channels for sharing updates, ideas, advices, videos and announcements about prevention of Corona infection.The volume of information exchanged is huge and astounding. But the comedy in it is much of it was pure rubbish. people knowingly or unknowingl passed on fake news and unauthentic claims. it must have been a tough job to remove the chaff from the grain! I don't know how many panicked and how many wore a brave front. But one thing was clear: there was no dearth of wit and humour in mankind!"

"Well, that is heartening news!" laughed Lord rudhra and added "this crisis will soon be over. As a silver lining behind this Corona virus cloud you might have observed considerable decrease in the air pollution as a result of all vehicular traffic emitting dangerous quantities of bad gases having been stopped for long periods of curfews."

The revelation stunned Lord ganesha.

"Such cleansing episodes have already happened in history. Yes, it is true that the price paid is heavy, the lessons learnt are bitter, but the event is necessary. Hope mankind has learnt its lessons well and need not be reminded again and made to suffer," concluded Lord Rudhra.

A sigh of relief came from Ganesha as he clinched the story saying "All's well that ends well."

(My unselected entry for Notionpress contest)

அனுபவம் புதுமை

உலக கவிதை தினத்திற்காக

                         அனுபவம் புதுமை

அனுபவம் புதுமை

வரலாறு காணாத நிலைமை

ஒன்றானது உலக சமுதாயம்

ஒரிதயமாய் துடிக்குது மானிடம்

எல்லைகள் கடந்து

நாடுகள் தாண்டி

பரவுது நோயின் தீவிரம்

பதறுது கதறுது நெஞ்சம்

ஓங்கி உலாவுது உயிர் பயம்

ஒதுங்கி ஓடுது மத இன பாகுபாடு

ஓயாது உழைக்குது மருத்துவர் செவிலியர் குழாம்

ஒ போடுவோம் அந்த நடமாடும் தெய்வங்களுக்கு

இணையத்தின் சேவை

உணர்த்தும் நம் தேவை

தொட்டால் குத்தம் பட்டால் குத்தம்

தும்மினால் போச்சு இருமினால் போச்சு

புத்தியில் உறைக்குது பேணிடவேணும் சுத்தம்

பட்டபின் கற்றுக்கொண்ட பெரிய பாடம்

பகாசுர பசியில் நோய் அரக்கன்

பதுங்கி பரவும் பயங்கர கொடூரன்

பலிக்கவில்லை மருந்தும் மாயமும்

பலியாகுது மொட்டும் பிஞ்சும் கனியும்

பரவாமல் தடுப்பதே குறிக்கோளாய்

போராடும் மொத்த உலக மக்கள்

போர்க்கால நடவடிக்கைகள்

கூர் மதியுடன் தீட்டிய திட்டங்கள்

வெளி நடமாட்டம் கட்டுப்பாட்டில்

விடுமுறை விட்டாச்சு மாணவர்களுக்கு

வீட்டிலிருந்தே அலுவலக பணியாற்றலாச்சு

எதிலும் எச்சரிக்கை எங்கும் எச்சரிக்கை

அஞ்சுவதற்கு அஞ்சும் அறிவுடைமை

பன்னிரண்டு மணி நேர ஆயுள் எதிரியை

பதினான்கு மணி நேரம் ஒளிந்திருந்து ஒழிப்போம்

பாதித்தவர் பத்திரமாய் தனிமையில்

சந்தேகத்துக்குட்பட்டோர் தீவிர கண்காணிப்பில்

முன்னோர் பகர்ந்த மூலிகை ரகசியம்

முழுக்க புரியுது இன்றதன் அவசியம்

அஞ்சரைப்பெட்டியின் மருத்துவ மகிமை

அறிந்துணர்ந்தோம் பாரம்பரிய பெருமை

கூட்டுக்குள் கதகதப்பாய் குஞ்சுகளுடன்

குன்றாத நெருக்கம் பிணைப்பு சுகமே

புதிதாய் நுழைந்த வாங்கி உண்ணும் பழக்கம்

புறந்தள்ளப்பட்டதுவே சுவையான சமையல்

நா மணக்க நாசி மணக்க நன்றாய் நடக்குதே

நச்சான கல்விக்கொள்கைகள் தகர்ந்தனவே

தீதான பொழுதுபோக்குகள் மறைந்தனவே

தேடாமல் கிடைத்த தீர்வுகள்தான் எத்தனை

ஆணவமாய் இயற்கையை அழிக்கும் துணிவு

அதற்கும் எதிர்பாராது வந்தது திடீர் முடிவு

மூச்சுவிடத் துவங்குது நீர் நில வாழ் உயிரினம்

முடியாது தொடர்ந்திட வேண்டும் இந்நிலை

இணைந்து விரட்டுவோம் கொரோனாவை

இனியதாய் மாற்றுவோம் மானிடர் வாழ்வை

விடியாத இரவுமில்லை விலகாத கிரகணமுமில்லை

விடுதலை பெறுவோம் விரைந்ததை பெறுவோம்

ஊஞ்சல்

 வாசல் கதவுக்குப் பின்னால்
வானத் துகள் ஆடுது கண்ணாமூச்சி
நித்தம் நடக்குது
நித்தியமல்லியின் நிழல் யுத்தம்
கொல்லையில் கிடக்கு பாசக் கயிறு
எட்டாத உயரத்தில் கட்டலாமா ஊஞ்சல்

A Fallen Leaf

 A Fallen Leaf

Perhaps this is the last lap of my race. Mellowed and matured. I have reached my autumn and I am content to fold my wings and take rest. I simply observe the world around me.

Being a leaf on the verge of falling all associations connected with the word “fall” come rushing to my mind. History books tell us about the rise and fall of empires, dynasties and civilizations. Nothing can be more interesting than reading the stories of our ancestors.

What goes up must come down is the gravitational law of Nature learnt in physics. It needed a Newton to formulate the law.

The autumn season also known as Fall has a special charm for artists, poets and all creative minds. John Keats in his beautiful poem “The Human Seasons” says there are four seasons in the mind of man equivalent to the four seasons in Nature. Of man’s season of autumn he says

“…quiet coves

His soul has in its Autumn, when his wings

He furleth close; contented so to look

On mists in idleness – to let fair things

Pass by unheeded as a threshold brook.”

By nature I am loquacious. I have little patience for soulful activities like meditation or introspection or metaphysical insights. I would rather prefer talking to anyone about anything. Everything under the sun kindles my curiosity.

I possess strong likes and dislikes. People may call me prejudiced and perverse. I am least perturbed by such superficial, hasty judgements. My spirit is effervescent. My quick responses to countless sensitive issues draw as much admiration as censure.

Life is too short to worry about self-appointed critics. Pure pleasure it is to find like-minded people who think on the same wavelength. Judgemental people are best ignored just as barking dogs are. I wear my heart on the sleeve. I am frank and forthright in my opinions, desires and demands. The child in me is ebullient and easy to reach.

With my unchanged temperament, weathered only by old age, I have stood many a storm in my life. My dauntless spirit is waiting for the last storm to snuff me once and for all.

When I have no one to talk to I talk with myself. My reflections and recollections fall like cascades creating a cosy cocoon for me to grow in.

My friends come in all shapes and sizes. Everyone is special in their own way. Among the rare breed of my friends is one wise owl with whom I love to talk about anything and everything. Think of the devil and there he is!

“Hi, friend! Why do you look downcast?” greeted my friend the owl who perches near me every day to have a nice chat.

“Yes, dear! My heart feels heavy with what I observe from my stationary position. The utter lack of sense of values I see in today’s decadent society makes me wonder where the world is heading to!”

“Ah! I who fly far and wide see and hear far more wicked things!”

“Listening to people pausing under me I understand adultery and adulteration are prevalent everywhere!”

“There are far more shocking trends, my friend, like pharmaceutical scams and corporate atrocities!”

“I heard of them too. I shudder to see crime and evil becoming more sinister and sophisticated with the advance of science and technology.”

“You are absolutely right! Atom bombs are succeeded by bio weapons! And fanatic crusades of the Middle Ages have not ended at all!”

“True. Political parties with hidden agendas win elections and wreak havoc in the lives of common men.’

“Indeed, they do. Cutthroat competitions and unfair legislation make life stressful and unbearable!”

“Transparency is rare to find. Agreements and contracts come with dangerous terms and conditions in small print!”

My wise friend pointed out unrestricted use of plastic posing a serious threat to the planet’s ecosystem. Equally alarming is the trend of deforestation and depletion of natural resources to satisfy the greedy needs of man. Pollution and global warming are the horrible consequences of unplanned, nonstop inventions of luxury and comfort.

We both rued the absence of ethics in the noble professions of medicine and education. While lifestyle changes and fast food culture are paving the way for unheard of maladies longevity has caused a spurt in the population of senior citizens, most of them ailing and bedridden! Providing for the invalid, aged people is a growing concern throughout the world.

We both lamented the deep-rooted corruption and ruthless policies in all government departments. The tribe of selfless leaders has become extinct. This is the grim picture of the world today.

As we remained silent, saddened by thoughts of squalor and misery engulfing the masses slowly, the eastern sky turned orange. And my dear nocturnal friend flew away bidding a bond farewell to me.

I least realised it was the final goodbye to me. Neither did I know I witnessed the sunrise for the last time. Somehow the rising sun did not fail to cheer my heart with new hope. “Hope” said Alexander Pope,”springs eternal in human breast,”

Oh, my goodness! A mighty wind blows past me! And I have fallen on the ground! I gape in disbelief at the horizontal, brown branch of the tall, big tree to which I was attached till a second ago. A tender, small baby I was when I sprouted there long ago. A cute little beauty I was attracting the admiration of all.

I grew greener and more attractive as the days passed by. In the prime of youth I paraded my vigour with pomp and pride. After touching the peak of manhood began my downward trip. I lost my colour, my glamour and my power. The decline continued till I became shrivelled and brown. My grip on the branch grew weaker and weaker.

The boisterous wind at last severed me from my birthplace and hurled me on the heap of my brethren who had preceded me. A routine procedure I have been regularly watching all my life.

An unchanged process of birth, growth and death. I shall decay and unto dust return and turn into manure to nourish my parent tree to see birth of brand new tender leaves.

The descent from the height is not same for all the leaves. The gravity varies according to the hand  that pulls them off. It could be a breeze, a gale, a storm, a hurricane or a tornado. The severe severing agents spare not even newborn shoots and tender leaves.

There is no rhyme or reason in the pattern of severing. Nothing is predictable. Mysterious are the ways of the Designer.

Lying on the teeming fertile earth I am able to hear its whispers that describe the strange stories of the past ages. Tales of valour and patriotism. Tales of love and treachery. Tales of greed and shame. Tales of bloodshed and glory. Tales of faith and sorcery. Tales of grace and cruelty.

The wheels have kept on moving on smooth and rugged roads alternately, never pausing.

I feel dazed. I lie in stupor. I know not whether I am awake or asleep. I see myself transformed into another being, transported to another world.

I see white clouds chasing each other in the blue sky. I see waves of azure sea curling towards sugary white sands. Crescent coves are bordered with palms, bamboos and mangrove trees.

Birds are heard chirping cheerily. Butterflies are seen fluttering over bushes of exotic blossoms. Bees are heard buzzing near the fruits and flowers.

Sparkling cascades and gurgling streams sang anthems of joy and mirth. Cherubic children are laughing with glee. Pretty lads and lasses are singing merrily and tapping their feet to sweet music.

Smell of freshly baked breads and cookies emanate from the chimneys of beautiful cottages. Pain and sorrow seem to have been exiled from the land. Supreme peace and joy reigned over the place.

Is this Utopia? I tried to shake off nightmares of gallows and guillotines from my head. I wanted to become blind to inhuman cruelties done by man to man. I pretended not to hear the painful cries of suffering from ailing, diseased people.

Enchanting story of a fallen leaf finding an eternity of ethereal bliss!

(My unsubmitted contest entry!)