பொய்யுலகின் பொழுதுபோக்குகள்

ஏழ்மையறியா இந்திரலோகம் படைத்தேன்
தங்கக்காசு அங்கே கொட்டுது மழையாய்
மாடி வீடுகள் கேளிக்கைகள் பூங்காக்கள்
காய்த்துத் தொங்கும் கனிமரங்கள் காணீர்
எத்தனை பூக்கள் தாவரங்கள் குளிர்ச்சியாய்
வழுக்கும் தார் சாலைகள் மாநகரந்தன்னிலே
எந்நேரமும் மக்கள் கூட்டமாய் நடமாட
அவர்களையெல்லாம் அன்பாய் நான் வரவேற்க
உற்சாகம் பெருக மேலும் மேலும் வளர்கிறது
கற்பனை கலந்து உருவாகும் அழகோவியமாய்
காலம் போவது தெரியாமல் மூழ்கினேன்
பொய்யுலகின் பொழுதுபோக்குகள் அற்புதம்
இணையத்தில் விளையாடும் சிறுமியானேன்

சொர்க்கம்

சுகமே தனிமை
கையில் புதினம்
கொறிக்க பக்கோடா
குடிக்கத் தேனீர்
பின்னணியில் இசை
பதமான வானிலை
பதறாத சூழ்நிலை
ஓய்வும் சொர்க்கம்

மீண்டுமொரு வசந்தம்

முன்னம் பார்த்த முகங்களா இவை
முதிர்ச்சியின் அடையாளம் எத்தனை
மூப்பின் தப்பாத பல அறிகுறிகள்
மூக்குக்கண்ணாடி நரைத்த தலை
மறைந்துவிட்டனவே கொடியிடைகள்
மறக்கவில்லை நளின நடை உடை
மனம் திறந்த கள்ளமில்லா கதைகள்
மடைதிறந்த வெள்ளமாய் வார்த்தைகள்
மலரும் நினைவுகளில் அருவிக்குளியல்
மாதங்கள் போலாயின வருடங்கள்
மாயையாய் திரும்பிய பள்ளிநாட்கள்
மணந்தது நாற்பத்தியெட்டாண்டாகியும்
மறுபடியும் தோழியர் சந்தித்தபோது
மீண்டுமொரு வசந்தம் அன்று பூத்தது

தாயே

தாயே உன் தலையில் அணிய தொப்பிகள் எத்தனை
தாரமானாய் கணவனானான் உன் முதல் குழந்தை
பதவி உயர்வுகள் பல பெற்றபின்னும் வளர்கிறாய்
தோழியாய் தாதியாய் ஆசானாய் ஆலோசகனாய்
ஆலமரமாய் நீ குடை விரிக்கிறாய் அந்நிழலிலே
சுற்றம் மொத்தமும் அங்கே சுகமாய் சுவாசிக்குதே

காகிதக்குப்பைகள்

கருத்தே இல்லாத கதைகள்
கற்பனை வற்றிய புனைவுகள்
குணம்கெட்ட பல போக்குகள்
காண்பீர் காகிதக்குப்பைகள்

நல்ல கருவி

கோலே ஆட்டுவிக்குது குரங்கை
வீட்டுப்பாடம் எழுதும் குழந்தையை
இசைக்கின்ற ஒரு வாத்திய குழுவை
இடையர் மேய்க்கும் கால்நடையை
காவலரிடம் மாட்டிய கயவாளியை
கோலே வழி நடத்துது குருடரை
கூடிப் பாடி மகிழும் குமரியரை
உண்டோ அது போல் நல்ல கருவி

நெறி

நெறியுமே நேரான கோலோ
முறியுமோ ராமன் வில்லாய்
நடத்துமோ நல்வழியினில்
மதித்து நடந்த மக்களை

வரைமுறை

நிறைவேறுமா பொல்லாத ஆசைகள்
நிறமில்லாத சாரமில்லாத கனவுகள்
சூரியன் மேற்கே உதிக்காது
கடல்நீர் கரிக்க மறக்காது
கோழி கூவிட முடியாது
கருவை ஆணும் சுமப்பானா
வரம்பில்லா ஆசைகள் தீது
வரைமுறையோடு விளையாடு

காதல் வயப்பட்டபோது

காவியமே பிறக்கும்
கற்பனையும் கவிநயமும்
சொல்வளமும் அணியழகும்
அருவியாய் கொட்டும்
உருப்படியாய் படியாத
எழுத்தாற்றல் இல்லாத
இளவயது மாந்தர்தாம்
காதல் வயப்பட்டபோது

ஊடல்

பாழ் ஆனது பொன் மாலைப் பொழுது
பகல் போல் காய்ந்த முழு நிலவு
பஞ்சணையும் மல்லிகை பூமணமும்
பனிப்போராய் ஊடல் உலவியதால்

வாரிசு

காவியமே கவிநயமே
கனிரசமே கன்னல்சாறே
சித்திரமே சிங்காரமே
செதுக்காத சிற்பமே
தவமென்ன செய்தேன்
தேனான வாரிசுக்கு

எழுத்தில்லா காவியம்

விளக்கம் தேட அகராதி வேண்டுமோ
வார்த்தை எதுவும் உதிராமல் புரியும்
விழியின் விரிப்பும் சிகப்பும் சிரிப்பும்
வாயின் குவிப்பும் சுழிப்பும் பழிப்பும்
வெட்டும் கழுத்தின் சாடையும் அழைப்பும்
விரல்கள் பத்தின் சேட்டையும் சைகையும்
வளைந்த இடையும் புருவமும் பாதமும்
வளையாத வகிடும் நாசியும் நடையும்
வண்ண மயிலவள் ஒவ்வொரு அசைவும்
வடிப்பதெல்லாம் எழுத்தில்லா காவியம்

இல்லை

இல்லை என்றும் இல்லை
நிறைந்த உள்ளத்தில்
இல்லை ஒரு தொல்லை
பற்றை ஒழித்துவிட்டால்
இல்லை இனி கவலை
இரண்டாம் பாலபருவத்தில்
இல்லை ஒரு இடர்
துணிவுள்ள நெஞ்சில்
இல்லை ஒரு இருள்
தெளிவே வாழ்வின் ஒளி

எந்திரனின் வசமானது

காதலுமே எந்திரனின் வசமானது
கற்பனையின் எல்லையில்லா வளமோ
கலிகாலத்தின் இன்னொரு கோலமோ
காணத்தான் கண்ணிரண்டு போதுமோ

சொத்து

இழப்பு என்று எதை எண்ண
இரு கையில் கொண்டு வந்தோமா
இறுதியிலே கொண்டு செல்ல
இருக்கும் கணமெல்லாம் சொத்து

கடைசி

தின்றபோது தெரியாது
அது கடைசி முறையென்று
கண் மூடி தூங்கியபின்
கணப்பொழுதில் விடுதலை
கோர ரயில் விபத்தென
கூறும் தலைப்புச் செய்தி