கவலை மறந்திடுவீர்

 சிறந்திடுவீர் பறந்திடுவீர் கவலை மறந்திடுவீர்

சின்ன சின்ன கண்ணோட்ட மாற்றங்களால்

சமாளிக்கத் தெரிய வேண்டும் என்கின்றனர்

சிரித்து சிந்திக்க வைக்கும் அறிவுரைகளால்

சிக்கலும் தொல்லைகளும் வாட்டும் போது

சமைந்து சிலையாய் நின்று விட வேண்டாமே

சற்றே நோக்குங்கள் சுறுசுறுப்பான அந்த நாயை

சிக்கிய பண்டத்தை உருட்டியது புரட்டியது பின்

சீ சீ தின்ன லாயக்கில்லை எந்த பலனுமில்லையென

சீந்தாது சென்றது அதன் மேல் சிறுநீர் பெய்துவிட்டு

தீபாவளி

 எண்ணங்கள் ஒளிரவும்

வண்ணங்கள் மிளிரவும்

வருகிறது விரைவில் தீபாவளி

வழக்கமான புலம்பல் கேட்கிறது

வெடிக்காதீர் பட்டாசுகளை

கொளுத்தாதீர் மத்தாப்பூ

பாழாகிறது சூழல் மாசினால்

பொய்யாய் வருந்துகிறார்

வீட்டுக்கொரு வாகனம் 

விடும் புகை தெரியவில்லை

நிரம்பின நீர்நிலைகள்

நீரையிழந்து மக்கா குப்பையால்

நோகாமல் தூக்கி எறிந்த

நெகிழி பைகள் கோப்பை தட்டுகளால்

கர்வமாய் உயர்ந்த கட்டிடங்கள்

வெட்டி வீழ்த்திய ஏராள மரங்கள்

கட்டிய கைபேசி கோபுரங்கள்

ஒழிந்தன பறவைகள் வீடுகள்

தயங்கவில்லை குழந்தைகளுக்கு 

குப்பையான துரித உணவு ஊட்ட

மாகி, பெப்சி, கோக், சிவப்பு கோழிக்கறி

எண்ணவில்லை கேடு விளைவிக்கும்

விஷமான பொருட்கள் நிறமிகள்

உள்ளே தடையின்றி செல்வதை

மறக்குது பாரம்பரிய கொண்டாட்டங்கள்

மறையுது ஆரோக்கிய பழக்கங்கள்

விழுங்குது நம்மை ஐபோனும் ஆண்ட்ராய்டும்

மாசாக்குவதோடு காசும் கரியாகுதாம்

ஜவுளிக்கடை நகைக்கடை விஜயம் 

நினைவுக்கு வரவில்லை சிவகாசியில் 

பிழைக்கும் எண்ணற்ற ஏழைகளும்தான்

அந்நிய பொருள் மோகத்தை கொளுத்தி

கலப்பட வாணிபத்தை சாம்பலாய் எரித்து

கள்ளமில்லா எளியோரை வாழவைப்போம்

யூனிசெஃப் வாழ்த்துமடல் அனுப்புவோம்

அர்த்தமுள்ள ஆனந்தமான பண்டிகையை

அழகாக அமர்க்களமாய் கொண்டாடுவோம்

மாணவன்

 மாணவன் அவன் என்றென்றும்

மாலை சூடிய நாள் முதல்

மண்ணுக்குள் போகும் வரை

மனையாளை படிக்கிறான்

முடியாத பாடத்திட்டமது

முடிவதே இல்லை பொருள் புரிய

முரண் நிறைந்த அகராதியில்

முணுக்கென்று கோபமும்

முறுவலுடன் கொஞ்சலும்

முன்னறிவிப்பில்லா வானிலைகள்

முழம் பூ போதுமாயிருக்கிறது

முத்துமணி மாலைகளும் கூட

மூலையில் வீசப்படும் சமயமுண்டு

முழி பிதுங்கி நிற்பதுண்டு

முன்னே போனால் முட்டு

முடங்கிப்போனால் குட்டு

முழுதாய் புரிந்ததே இல்லை

மதிப்பெண் பெற்றிட போராட்டம்

பெண்ணியத்தின் ஒளி

 திருவினையாக்கும் முயற்சியிங்கு கண்டே

திகைத்தேனே திருதிருவென விழித்தேனே
அடைத்து வைத்த பெண்ணிற்கு விடுதலை
தேடினான் மீசையும் முண்டாசுமாய் ஒரு கவி
உடைத்துவிட சொன்னான் மூட பழக்கங்களை
இருட்டிய பின் வெளியே செல்லலாகாது பெண்
இந்த சட்டத்திற்கு மாற்றி யோசித்த கூட்டம்
இருட்டிய பின் ஆணை வீட்டில் அடை என்று
இன்றொரு ஆணை இடுவதில் முனைப்பானால்
இருண்டு போகாதோ பெண்ணியத்தின் ஒளி

Inspired by a post from "The Indian Woman-A perfect blend of modernity and tradition":'You say we shouldn't go out after dark? Why not lock men indoor after 7pm instead?'

சொர்க்கம்

சிறுமையாலா கவிதைக்கருவாய்
ஏடுகளில் பாடுபொருளாய் ஆனாய்
தன்னிகரிலா தனிப்பிறவியே தனமே
மாதரசியே மாபெரும் சக்தியானவளே
மாண்புகளின் மொத்த அவதாரமே
மலை மேல் பிறந்து குதித்தோடி
காடும் வயலும் தாண்டி களைக்காது
வழியெங்கும் வளம் இரைத்தபடி
இலக்கை அடைந்தாய் இறுதியாய்
ஆழ்கடலில் சங்கமித்தாய் கரைந்தாய்
கங்கையே உவப்புடன் இனிப்பிழந்தாய்
உப்பாய் மாறிப்போனாய் ஏற்றாய்
மணவாளன் அடையாளத்தை
சரணாகதியிதுதானோ சொர்க்கம்

பெண்ணின் பெருமை

யாருக்கும் பொருட்டில்லை பெண்ணின் பெருமை
தனியாய் அவள் மதிப்பு தெரியவில்லை அன்று
தெரியவிடவில்லை நம் ஆணாதிக்க சமுதாயம்
கொழு கொம்பை பின்னிப்படரும் கொடியவளென்று
தந்தை கணவன் மைந்தனென என்றும் ஆண்மகனை
சார்ந்தேயிரு என்றான் மனு பரம்பரையாய் தொடர்ந்த
மூளைச்சலவையில் மயங்கி மழுங்கி மங்கி மங்கை
சுய பலமறியாது அடிமையாய் கிடந்த காலம் முடியுது
ஆளில்லா கோட்டையில் அரக்கனால் சிறைப்படுத்தி
வாடிய அரசகுமாரி ஆண்டாண்டு காலம் காத்திருந்தாள்
அரசகுமாரன் வந்து விடுவிக்க என்று கதை சொன்னால்
இன்றைய குட்டிப்பெண் அலுத்துக்கொள்கிறாள் அழகாக
அரக்கனை சாமர்த்தியமாய் சமாளித்து வெல்லாமல்
அயலான் உதவிக்கு வர காத்திருப்பது மடமை என்று
பிறந்துவிட்டது புது யுகம் பொலிவுடன் விழித்தெழுங்கள்
பொல்லாத சாத்திரத்தை கதைகளை மாற்றி எழுதுங்கள்