வாடி என் செல்லக்குட்டி
கிட்ட வாடி என் வெல்லக்கட்டி
போடா மூக்கோடிப்பயலே
எட்டிப் போடா போக்கிரிப்பயலே
கரிச்சிக் கரிச்சிக் கொட்டாதேடி
என் கரிசனம் ஏன் புரியலேடி
புளிச்சிப் புளிச்சிப் போச்சுடா
பொல்லாத பாசாங்குப் பேச்சுடா
கண் கலங்காம உன்னை பாத்துக்குவேண்டி
கால் செருப்பாக நான் உனக்கு இருப்பேண்டி
கண்ணுக்குள் விரலை விட்டு ஆட்டுவாயடா
மிதியடியாய்த்தான் என்னை மதிப்பாயடா
சமைச்ச கைக்கு வைர வளையல் வாங்கித்தருவேண்டி
கூடமாட ஒத்தாசையா வேலை செய்ய வருவேண்டி
குத்தம் சொல்லாம தின்ன புருஷன் இருக்கானாடா
வீட்டு வேலை செய்யும் லட்சணம் தெரியாதாடா
கேட்டதெல்லாம் வாங்கித்தருவேண்டி நானுனக்கு
கடுமையாய் தினம் உழைப்பேனடி நான் அதற்கு
வானத்து நட்சத்திரமா எவளும் வாங்கித்தர சொல்லுறா
விடுதலைதானடா இன்றைக்கு கேட்கிறா வெடுக்கென்று
சத்தியமா கெட்ட பய நானில்லையடி
தஞ்சாவூர் தலையாட்டி பொம்மை நானடி
காரியமாகுறதுக்கு கல்கண்டா பேசுவே
கடைசியிலே கருவேப்பிலையா வீசுவே
குடையாய் காப்பேனடி வெயில் மழை தாக்காம
குடும்பவிளக்கென உன்னை கும்பிடுவேனடி
பொட்டையின்னு ரொம்பத் திமிரா பேசுவே
கூசாம கை நீட்டுவே கூனிக்குறுகி நிக்க வைப்பே
குச்சி ஐஸ நீ ரசிச்சி சாப்பிடுறதே அழகுதானடி குட்டிப்பெண்ணே
குதர்க்கம் பேசிப் பேசி நழுவிச் செல்லும் செல்லக்கண்ணே
ஐஸையும் உருகாமல் நான் சாப்பிடுவேன் பொடிப்பயலே
யோசிக்காமல் மாட்டிக்கொள்ளவும் மாட்டேன் சின்னப்பயலே
நாளைக்காவது நல்ல பதிலை சொல்லடி தங்கமே
இப்ப மணியடிச்சாச்சி நாம் வகுப்புக்கு போகணுமே
நான்காம் வாய்ப்பாடு மனப்பாடம் பண்ண திணறும் பையா
தூண்டில் இரையில் சிக்கும் மீனென பெண்ணை எண்ணினாயா
சிறப்பாக செய்வேனடி விருதெல்லாம் வாங்கி குவிப்பேனடி
நாளை நாட்டை ஆளும் நம்பிக்கை நட்சத்திரம் நானடி
காட்சிகள் மாறுமா அறியேனடா அறிவாளியே
சரித்திரம் தொடருமா என தெரியலையேடா
நல்ல துணையாய் நண்பனாய் நானிருப்பேனடி
ஊன்றுகோலாய் பற்றிக்கொள்ள இறுதி வரை
ஓடுகிற தண்ணியில எழுதடா உன் வார்த்தைகளை
ஓடிப்போவாயடா கடமையை எல்லாம் கைவிட்டு
புது இலக்கணம் வகுப்பேன் ஆண்மைக்கு என் கண்ணே
விடை கொடுப்பேன் வன்முறைக்கு சின்னப்பெண்ணே
கனவெல்லாம் காணத் தெரிந்தவனே சின்னவனே
கணக்கெல்லாம் தப்பாய் போவதெப்படி எப்போது
அவலங்கள் தொடராது சபதம் எடுப்போமடி
கண்ணியமாய் வாழும் கலை கற்போமடி
காத்திருப்பேன் இளையவனே இனியவனே
கனவானே கனவிது நிசமாய் பலிக்கும் வரை
(பிரதிலிபி கவிதை போட்டிக்கு எழுதியது)
